Καθόταν γονατιστός μπροστά Της, ακουμπούσε  στο γόνατο, με το χέρι κρατούσε το μεγάλο σπαθί, ο Μαύρος Ιππότης γονατιστός μπροστά στη Βασίλισσα, το Βασίλειο, υποσχόταν ότι θα προστατεύσει το Βασίλειο, τα μάτια του πετούσαν σπίθες, ο Μαύρος Ιππότης μιλούσε την Αλήθεια, ο Μαύρος Ιππότης εκλιπαρούσε για τη Συντέλεια του κόσμου, το τέλος των Καιρών, μπροστά στη Βασίλισσα, παρακαλούσε να ανοίξουν οι ουρανοί και να βρέξει θειάφι, την οργή του Κυρίου προσευχόταν να καταπέσει επάνω του, είχε βάλει σκοπό να πληρώσει για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, ο Μαύρος Ιππότης ευχόταν το Τέλος, το σπαθί του έπαιζε τον ήχο της καρατόμησης, το τραγούδι της ζωής του, ορκίστηκε στο είναι του Φόβου, γονατιστός μπροστά στη Βασίλισσα επάνω στο θρόνο, κάποια στιγμή θα συγγραφόταν το διάταγμα για το ποιοί αποτελούσαν εχθρούς του Βασιλείου, οι ουρανοί είχαν γίνει πάλι κόκκινοι.