Γουστάρω να ξεκινάω τις συναρτήσεις μου σαν να είναι ιστορίες ή τις ιστορίες μου σαν να είναι συναρτήσεις

Ο Ιγνάτιος και το κολοκύθι
Έστω ότι υπάρχει ένας Ιγνάτιος
καθήμενος μπροστά σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, σχετικά άκακος
            ,όχιουπολογιστήςοάνθρωπος,      (για τον υπολογιστή δεν έχει καταλήξει ακόμα 
ούτε η αμπελοφιλοσοφική συζήτηση για τεθλασμένες spontaneous ηθικές ανά τον κόσμο, 
ούτε η ποπ (ψευδο-)ψυχολογία ανά το γκόσμο. (ανειναιακακοςουπολογιστής μπορεί να μας το πει μόνο ο Αη Βασίλης)

              [ο Ιγνάτιος αυτός, μισούσε πολύ τις τεθλασμένες 

              ηθικές. ω πόσο τις μισούσε.είναι κάτι ηθικές 

              που  είναι τόσο τεθλασμένες που αυτό πολύ τον 

              εθύμωνε. κάτι άνθρωποι κατασκευάζουνε τις ηθι-

              κές τους. μέχρι εδώ καλά. τις φτιάχνουνε έτσι,

              ωραία- ωραία. μέχρι εδώ καλά. jusqu'ici tout va

              bien. κάτι ηθικές όμως έιναι τόσο τεθλασμένες 

              που δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται. άμα η ηθική           

              σου είναι τόσο τεθλασμένη, που λυγάει σα λυγα-

              ριά όποτε θέλεις να νιώσεις καλύτερα, όσο μια 

              πούτσα (που έχει υποστεί κάταγμα πέους και έχει

              κλίση 60% από τη μέση προς τα αριστερά)ή (50% 

              από τη μέση προς τα δεξιά επειδή ήσουν πολύ ά-

              τυχος όταν γεννήθηκες)...ε τέλος πάντων, με τέ-

              τοια ανατομική μη ευκλείδεια γεωμετρία καθί-

              στασαι ανήμπορος να πραγματώσεις τη γενετήσια 

              πράξη (από-καθαρά-τετριμμένη-βιολογική-άποψη)

              άμα η ηθική σου είναι τόσο κυρτή όσο ένα πέος

              σε σχήμα μπούμερανγκ, εν ολίγοις, με αυτή την 

              ηθική δε μπορείς να γαμήσεις ή με αυτό το πέος

              δε μπορείς να κάνεις ηθική φιλοσοφία. 

              Αυτά έλεγε ο Ιγνάτιος και κάποιοι έλεγαν "Ε, 

              νταξ, καλά τα λέει" και άλλοι μεν έλεγον "πά-

              λι μαλακίες λέει αυτός, ποιοςτοχεζειτομαλάκα."]

   Ας ξεπετάξουμε λοιπόν τα τετριμμένα και συμβατικά, για να με συμπαθάτε κι εμένα τον αφηγητή που δεν είμαι χαμάλης γραφιάς και μισώ να αραδιάζω χιλιοειπωμένες κοινοτοπίες. 
Η εργασία του Ιγνάτιου όχι καλή. στοπ. γκρίζο. λευκό. στοπ. οθόνηυπολογιστή. οντολογική σιωπή. στοπ. ταχυπαλμία· μετατοποπδενεχειστοπ. επιτατική ανάσα. 
Όλα αυτά, παρoλαυτά, δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Θα μπορούσαν να μην γραφτούν καν. Τα περί δουλείας του Ιγνατίου και οι λεπτομέρειες της ακινητοποιημένης ζωής του, δηλαδή, γιατί όλα τα αμέσως προηγούμενα ήταν απέραντες σοφίες. Κάποιος τόλμησε και ρώτησε τον αφηγητή (εμένα) (εκείνον) [κοίτα τώρα τι μπουρδέλο τάχουμε κάνει γιατί η εναλλαγή τριτοπρόσωπης- πρωτοπρόσωπης αφήγησης με παντεπόπτη-ουδέτερο-αφηγητή είναι πολύ βιασμός, όσο με τακτ και να τη φέρεις· εγώ δεν είχα ποτέ αρκετό ταλκ.] Ρώτησε τον αφηγητή κάποιος [ΛΕΩ]. Ρώτησε τον αφηγητή: "και τότε γιατί τα γράφεις;"
Καταρχάς κάγχασα. 
("Τιποτένιο κουνάβι", σκέφτηκα). 
"Άκου να σου πω", του είπα, "πώς σε είπαμε...εε ,κουνάβι,... άμα έχεις πρόβλημα με τα περιττά, πήγαινε φάε, ζήσε, γάμα και κοιμίσου και στείλε μου και καρτποστάλ για να το μπαίξω το βράδυ με τη ζωάρα σου. Γιατί τούτες οι λέξεις , όλες τούτες οι λέξεις, και όλες οι άλλες οι λέξεις, είναι μες στην περιττότητα και άμα έχεις θέμα με τα περιττώματα, μην κάθεσαι να διαβάζεις λέξεις, στο εγκυόμαι θα απογοητευτείς με την μηδενική εργαλειακότητά τους." Τα λόγια είναι περιττά. Το λεει και το τραγούδι.
Αυτός που τόλμησε και ρώτησε τον αφηγητή, δεν του ξαναμίλησε από τότες.

Πιθανολογείται πως καλά έκανε, γιατί για να λέμε την αλήθεια ο αφηγητής εκφράστηκε με εμετική αγένεια.
Και σε κανέναν μας δεν αρέσει η αγένεια.

Για αυτό το λόγο, ως Κειμενική Εταιρεία, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους αναγνώστες-καταναλωτές μας ότι ο προηγούμενος αφηγητής απολύθηκε. (Από εμάς, την Κειμενική Εταιρεία.) Στη θέση του προσλάβαμε έναν περισσότερο σεμνό και συγκροτημένο αφηγητή και ελπίζουμε να συνεχίσετε να απολαμβάνετε την ενδιαφέρουσα αφήγηση για τον Ιγνάτιο και το κολοκύθι του. Για την καλύτερη σας εξυπηρέτηση, σας προτείνουμε να ξαναδιαβάζετε ότι δεν πιάνετε με την πρώτη.

Αυτό γενικά βοηθάει.

    Τα προσηλωμένα, πειθαρχημένα, καστανά μάτια του Ιγνάτιου είχαν λοκάρει σαν βεντούζες χταποδιού στην οθόνη του Υπολογιστή του, στο γραφείο όπου εργαζόταν. Ήταν έτοιμος να αρχίσει την καθημερινή εργασία του. Όλα έδειχναν ικανά. (Οι ευαίσθητοι αναγνώστες προειδοποιούνται,) Για να μην τρομάξετε, όσα ακολουθούν είναι αλληγορία. Ο Ιγνάτιος, καθόταν, σχετικά άκακος, (αλλά δεν  είχε διαπράξει και κάποια αγαθοεργία) στην καρέκλα του γραφείου του, έτοιμος να ξεκινήσει.

    Ο Πανικός κατέβηκε από τον Ουρανό σαν αγγελικαπανωραία φτερωτή succubus με γιγάντια βυζγιά και αθώο βλέμμα. Ήταν παντελώς γυμνή, και κατέβαινε αργά αλλά σταθερά  με τα πόδια ανοιχτά σε τέλειο σπαγγάτο προς τα γόνατά του, σαν αιωρούμενη από αόρατους ιμάντες. 

Ο Πανικός τον βρήκε παντελώς παράλυτο, 

ανίκανο να μειδιάσει μπροστά στο φρικτό θέαμα, 

ανίκανο να φωνάξει βοήθεια, 

αλυσοδεμένο από τους καρπούς, στα χερούλια της καρέκλας του, με χρυσοποίκιλτα, αιγυπτιακά ηθικά δεσμά-βραχιόλια 

και στα ροδάκια της καρέκλας του, αλυσοδεμένο από  τους αστραγάλους  με ασημένια. 
Ο Πανικός το βρήκε παντελώς απροετοίμαστο.

    Κάποιος του είχε ξεκουμπώσει το παντελόνι και του τον είχε βγάλει έξω (το οποίο δεν είχε αντιληφθεί ότι συνέβη μέχρι την ώρα που ένιωσε ότι απειλείτο) και κάπως του είχε σηκωθεί, σαν να τον είχε αυνανίσει ο Αόρατος Άνθρωπος.

    Η succubus με βασανιστικά αργή και χειρουργικά σταθερή καταβύθιση κάθισε πάνω στην ακούσια στύση του. To αριστοτεχνικό υγρό αιδοίο της γλύστρησε μεθοδικά σαν επιβεβλημένο (επιστημολογικό) γάντι στο ανυπεράσπιστο πέος του και τα πάλευκα χέρια της άρχισαν να χορεύουν κυματίζοντας ψυχεδελικά στον αέρα, πιθανώς υπό τον ήχο κάποιας γλυκιάς μελωδίας μέσα στο κεφάλι της.  Συνέχισε να τον βιάζει με απόλυτη αδιαφορία, και απόλυτα αθώο βλέμμα, σαν  να μην καταλάβαινε καν που βρισκόταν. (Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει, αν έβλεπε μόνο το πρόσωπό της [εξαιρώντας κάποιες εκφραστικές συσπάσεις ηδονής και τις στιγμές που το στόμα της ήταν ανοιχτό], πως θεωρούσε πως διάβαζε κάποιο Άρλεκιν καθήμενη νωχελικά στην ξαπλώστρα της σε κάποια ηλιόλουστη παραλία.)

    Αντίθετα, ο βιασμός συνεχιζόταν ακάθεκτος και τελείως ρεαλιστικά. Η succubus συνέχιζε να μεταχειρίζεται τον Ιγνάτιο σαν το προσωπικό της dildo  ενάντια στη θέλησή του και ο Ιγνάτιος συνέχιζε να παραμένει παντελώς ακίνητος και παντελώς παραλυμένος. Το δέρμα της είχε τη γεύση του σιδήρου. Η μυρωδιά της είχε τη γεύση του σιδήρου. Ακριβώς εκείνη την ώρα, κάποιος άρχισε να ουρλιάζει μέσα στο αυτί του Ιγνάτιου και σχεδόν αμέσως κάποιος άρχισε να κλαίει μέσα στο άλλο αυτί του Ιγνάτιου. Ήταν τότε ακριβώς που μια Συμφωνική ορχήστρα από μεταλλικές επιφάνειες και αιχμηρά αντικείμενα σε τριβή μεταξύ τους άρχισε το κονσέρτο της στο βάθος του εγκεφάλου του εκεί όπου ξεκινάει η σπονδυλική στήλη ·και αυτή η πολυκοσμία δεν ωφελούσε κανέναν. Η δαιμονική ύπαρξη εν ευθέτω χρόνω έπιασε ευγενικά το πρόσωπο του Ιγνάτιου ανάμεσα στις παλάμες της, τον κοίταξε βαθιά στα μάτια, και στη συνέχεια κλείνοντάς τα, σούφρωσε τα κόκκινα χειλάκια της και άρχισε να τον φιλάει παθιασμένα και τρυφερά στο στόμα βογκώντας αισθησιακά καθώς συνέχιζε το έργο της. Και αυτή απλά τη δουλειά της έκανε. Αφού το δαιμόνιο ήρθε σε έναν κινηματογραφικά εντυπωσιακό οργασμό, έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο του ακινητοποιημένου Ιγνάτιου, και ανήλθε στους Ουρανούς ακριβώς όπως είχε κατέλθει. 

Το ηθικό δίδαγμα της αλληγορίας ήταν: μη ζητάτε ηθικά διδάγματα από τσογλάνια στον ίντερνε.
Το κολοκύθι δεν υπήρξε ποτέ.