Edipus in der See

 Das Wand es vielleicht

Die Mutters hohle,

weich

und warm

und wenn er wollte,

konnte er sich darin verkriechen und unsichtbar werden.

Die einzige Schiffskatastrophe.

Finger be good pacifier. Maybe brain should suck on finger.

Peace.

Korrektur

Little monster accidentaly inhales some stale bread from the inside while eating it. It has to blow it from its nose.Tasted like snotty holy communion. Save the wine.

Little monster says the ultimate correction is death.

Everyone laughs at it. They like it. Maybe.

Little monster says analyse and correct the manuscript all you want to infinity yet it always leads to the final solution

Little monster goes BIG (metaphorically?) says the six degrees of separation from suicide (unclean/overused/slutty <3  word) is not just a statistical myth.

Little monster not having enough money to eat yet nose piercing.

Little monster is good at bad writing, is a master really, feels proud.

Bad art documenting (human) failure is a priviledge.

Little monster feeling safe in the arms of sweet sweet Death  he is bony and black and foggy and uncertain and gives terrific hugs.

Categorical imperative categorical imperative categorical imperative is the parrotsy mantra.

Little monster has always been in love with Death and that's the only love it is not too shy to admit.

Little monster says death you sexy beast. Hook me up with some sweet sleepy nonexistance.

Little monster is waiting.

Soon enough...

He went away because death happened.

Following the footsteps of the guy who went mad to mimic Reuthammer all his friends keep falling.

Someone takes them away.

And he doesn't wanna talk about it.

Because feelings.

He went away because death.

Conically.

Not comically.

He only makes jokes.

Because feelings.

He went away because death happened.

Death happened to him

Η ζωή μου όλη είναι ενά τσιγάρο

Σκάλωσα με τη φωτό σου ρε.

Τη σκέφτομαι συνέχεια ρε.

Μου στέλνεις μόνο το μισάνοιχτο στόμα σου και τα πανέμορφα μακρυά μαλλιά σου και περιμένεις να ΜΗΝ σκεφτώ να βάλω τα δάχτυλά μου μέσα τους;

Σκάλωσα ρε,

με σκάλωσες ρε.

Τη σκέφτομαι συνέχεια ρε.

Το ανδρόγυνο στόμα σου με κάνει να δυσκολεύομαι ρε.

Με κάνεις να γραφω μλκιες γιατί δεν έχω που αλλού να εκφραστώ ρε.

Σε θέλω ρε.

Μ' ακους γαμώ το φελέκι μου;

Η τηλεπάθεια δεν υπάρχει.

Το είπαν οι γιατροί και η μαμά μου.

 Solus enim Deus qui singulis immobiliter et insensibiliter 

(For God alone who [gives motion to] individual [bodies] without moving and being perceived can truly distinguish motions from the apparent)

Newton

Scholium in Principia

 

God.

He came back with a vengeance.

He said: afterlife is real and we're all gonna burn in hell, he said.

He said: you didn't  love me enough so go fuck yourself in eternal damnation, he said.

I am the Lamb of God you shall not feast on the sweetness of my milk anymore, you catatonic free-loaders, he said.

Go fuck yourselves, he said.

Dies irae dies ila, he sang.

Locusts on your god-damn nostrils, he said.

He flew away like Superman srtricking the fist-pose.

He came back after a few years; he was lonely.

 When you talk to me soft I twinkle.

 Η Ανθή Φύτα στόλιζε επιμελώς το αιδοίο της με παπαρούνες και γιασεμιά κάθε Τετάρτη και Παρασκευή.

 Ένα προσεκτικό παιδάκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα προσεκτικό παιδάκι. Το προσεκτικό παιδάκι ήταν σωστό, μετρημένο, τυπικό, έκανε τα λόγια και έλεγε τις πράξεις όπως πρέπει. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ, εννέα, δέκα μετρούσε πάντα καθώς δεν χοροπήδαγε χαρούμενα. Σε αυτήν την ιστορία το κακό το τέρας  είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών αλλά το παιδάκι ήταν αρκούντως ασφαλές στο απόρθητο κάστρο του. Το παιδάκι δεν σκάλιζε ποτέ τη μύτη του. Δεν τη σκάλιζε τόσο πολύ που μια μέρα φύτρωσαν απ'τη μυτούλα του βρύα και λιχίνες διανθισμένα από μικρά αρωματικά ροζ λουλουδάκια.

Σα γάτα που προσπαθεί να μην κάνει θόρυβο πατώντας σε ένα πάτωμα από κουδουνίστρες.

Tangere enim et tangi ,nisi corpus, nulla potest res. (For nothing can touch or be touched , save body.)

Hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest

non radii solis neque lucida tela diei

discutiant, sed naturae species ratioque 

(This horror of the mind, therefore, and this gloom must be dispelled, not by the sun's rays nor the bright shafts of day, but by the aspect and law of nature)

The switch is gonna FALL, roll down like a-chewed-up cotton-ball in your mouth.

The Sun wants to be coming crushing down on the mountains (burn , motherfucker, burn) he wants to burn it all.

Gulp it down ALL, like fresh semen or hot ashes.

EAT your own fucking words, you pheasant.

huh.huh.huh.

Omnia quapropter  debent per inane quietum

aeque ponderibus non aequis concita feri

(wherefore they must all be carried with equal speed, although not of 

equal weight, through the unresisting void)