Neomu Gibunjota! 너무 기분좋다!
Jeongmal Gippeuda! 정말 기쁘다!
ΑΚΟΥ ΜΑΣ ,ΚΟΣΜΕ, ΑΚΟΥ ΜΑΣ
Ουρλιάζουμε μέσα στο κεφάλι, ουρλιάζουμε.
Είναι τόσο δυνατά που ευτυχώς δε μας ακούει κανείς.
Τα ουρλιαχτά των Σαπισμένων έχουν γίνει ένα με το Σύμπαν.
Έχουν εναρμονιστεί με το φυσικό ήχο της πόλης, τα παραθανάσια βελάσματα των Ζωντανών Νεκρών.
Έχουν εναρμονιστεί με το φυσικό ήχο της πόλης·
κοπιάρουν την κυματομορφή του κορναρίσματος,
του τραγουδιού απ’ το ραδιόφωνο,
του πουλιού που κελαηδάει,
του κοριτσιού που γελάει με την ψυχή του.
Τα ουρλιαχτά των Σαπισμένων εκτοξεύονται και εκπέμπονται συνεχόμενα από τον εγκέφαλό τους χωρίς να ακούγονται από κανέναν.
Γιατί μόλις βγουν από τον εγκέφαλο
κοπιάρουν το φυσικό ήχο του περιβάλλοντος,
τον ντουπλικάρουν και γίνονται ένα με το ουδέτερο τραγούδι του αστικού τοπίου.
Έτσι κανείς δεν τα γνώρισε ποτέ για ουρλιαχτά.
Είναι πια ίδια με τον ήχο της ηλεκτρικής σκούπας και της μεσήλικης γυναίκας που γαμιέται στο απέναντι διαμέρισμα.
Μα αν κάποιος έκανε μια ηχοληπτική ανάλυση στο φάσμα του θορύβου της πόλης
, θα έβρισκε αυτά τα ανώμαλα κύματα,
που είναι ίδια και απαράλλαχτα με τον ήχο ενός χαρτομάντιλου που χτυπάει σε τζάμι,
που είναι ίδια και απαράλλαχτα με τον ήχο τηλεοπτικού πιστολιδιού,
αλλά διαφέρουν κατά ένα ή δύο Ηertz.
Το γυμνό αυτί δεν μπορεί να τα ακούσει και να τα συλλάβει,
αλλά στο διάγραμμα φαίνονται·
ο ακούραστος εξιδανικευμένος (φετιχοποιημένος και απόλυτα ανύπαρκτος) Επιστήμονας,
θα τα εντόπιζε μετά από εξονυχιστική εξαντλητική και πολύωρη έρευνα σε σκοτεινά υπόγεια μπροστά σε οθόνες με data επί datων επί data.
Θα τα εντόπιζε αυτά τα ανώμαλα ντούπλικεητ κύματα και θα έξινε τις τρίχες του προσώπου του σκεφτικός για την απρόσμενηαλλά όχι αξιοπρόσεχτη αλλά όχι statistically significant ιδιομορφία.
ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΟΣΜΕ, ΜΑΣ ΑΚΟΥΣ?
Οι στρατιές των ζόμπι που προσεύχονται νυχθημερόν για την Αποκάλυψην Τώρα, αλλά παίρνουν πάντα τ’αρχίδια τους.
Έχει σαπίσει το μυαλό μας,
ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΥΤΙΔΕΣ ΓΕΛΙΟΥ.
Εσύ, πού βρήκες και τις έκλεψες, πες μας τα μυστικά σου;
Η ζωή είναι σκατά , ΚΟΣΜΕ!
Η ζωή είναι φριχτή, αβάσταχτη και μαύρη , ΚΟΣΜΕ!
Κι αν μας πεις το αντίθετο, θα σε ζηλέψουμε.
Εσύ πού τη φτιάχνεις τη Χαρά, ΚΟΣΜΕ?
Ποιά υλικά σου δώσαν οι Θεοί για να την πλάσεις τη Χαρά σου , ΚΟΣΜΕ?
Που σου μάθανε να την κατασκευάζεις και να την καρπώνεσαι
γιατί εμάς στη μοιρασιά μας πήδηξανεε, ΚΟΣΜΕ.
Οι Σαπισμένοι με τα σάπια τους μυαλά και τα νεκρά τους μάτια.
Κουνιούνται σαν νευρόσπαστα εξαναγκάζοντας την κάθε μέρα με το ζόρι,
σβήνοντας τις ημέρες από το ημερολόγιο
μετρώντας αντίστροφα τον βιολογικό τον χρόνον απ΄τον κανονικό τον φυλλοβόλο φοβητσιάρην άνθρωπο.
Μετρώντας αντίστροφα , ΚΟΣΜΕ, προς το τέλος!
Μία μέρα λιγότερη.
Μία μέρα λιγότερη.
Μία μέρα λιγότερη.
Κάποτε θα τελειώσει, δεν μπορεί!
Κι ο κόσμος τούτος θα βαρεθεί να βασανίζει τους Σαπισμένους και θα τους επιτρέψει να πάψουν να βολοδέρνουν σαν να σκυλιά.
Nα πάνε κι αυτοί στην ευχή του Κυρίου.
Κι εσύ, ΚΟΣΜΕ, που όλα τα ξέρεις καλύτερα
εσύ με τα ωραία εργαλειακά σου εργαλεία και την τελειοποιημένη Επιστημολογία της Χαράς σου, ΚΟΣΜΕ,
αν είχες ίχνος Αλληλοβοήθειας μέσα σου
θα τους φύτευες μια σφαίρα στο κεφάλι, των Σαπισμένων, να τους απαλλάξεις από τη μιζέρια τους και να μη σου μαυρίζουν πια τον ηλιόλουστο παιδότοπο που βγήκες ν’ αερίσεις τ’αχαμνά σου.
Jeongmal Gippeuda! 정말 기쁘다!
ΑΚΟΥ ΜΑΣ ,ΚΟΣΜΕ, ΑΚΟΥ ΜΑΣ
Ουρλιάζουμε μέσα στο κεφάλι, ουρλιάζουμε.
Είναι τόσο δυνατά που ευτυχώς δε μας ακούει κανείς.
Τα ουρλιαχτά των Σαπισμένων έχουν γίνει ένα με το Σύμπαν.
Έχουν εναρμονιστεί με το φυσικό ήχο της πόλης, τα παραθανάσια βελάσματα των Ζωντανών Νεκρών.
Έχουν εναρμονιστεί με το φυσικό ήχο της πόλης·
κοπιάρουν την κυματομορφή του κορναρίσματος,
του τραγουδιού απ’ το ραδιόφωνο,
του πουλιού που κελαηδάει,
του κοριτσιού που γελάει με την ψυχή του.
Τα ουρλιαχτά των Σαπισμένων εκτοξεύονται και εκπέμπονται συνεχόμενα από τον εγκέφαλό τους χωρίς να ακούγονται από κανέναν.
Γιατί μόλις βγουν από τον εγκέφαλο
κοπιάρουν το φυσικό ήχο του περιβάλλοντος,
τον ντουπλικάρουν και γίνονται ένα με το ουδέτερο τραγούδι του αστικού τοπίου.
Έτσι κανείς δεν τα γνώρισε ποτέ για ουρλιαχτά.
Είναι πια ίδια με τον ήχο της ηλεκτρικής σκούπας και της μεσήλικης γυναίκας που γαμιέται στο απέναντι διαμέρισμα.
Μα αν κάποιος έκανε μια ηχοληπτική ανάλυση στο φάσμα του θορύβου της πόλης
, θα έβρισκε αυτά τα ανώμαλα κύματα,
που είναι ίδια και απαράλλαχτα με τον ήχο ενός χαρτομάντιλου που χτυπάει σε τζάμι,
που είναι ίδια και απαράλλαχτα με τον ήχο τηλεοπτικού πιστολιδιού,
αλλά διαφέρουν κατά ένα ή δύο Ηertz.
Το γυμνό αυτί δεν μπορεί να τα ακούσει και να τα συλλάβει,
αλλά στο διάγραμμα φαίνονται·
ο ακούραστος εξιδανικευμένος (φετιχοποιημένος και απόλυτα ανύπαρκτος) Επιστήμονας,
θα τα εντόπιζε μετά από εξονυχιστική εξαντλητική και πολύωρη έρευνα σε σκοτεινά υπόγεια μπροστά σε οθόνες με data επί datων επί data.
Θα τα εντόπιζε αυτά τα ανώμαλα ντούπλικεητ κύματα και θα έξινε τις τρίχες του προσώπου του σκεφτικός για την απρόσμενη
ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΟΣΜΕ, ΜΑΣ ΑΚΟΥΣ?
Οι στρατιές των ζόμπι που προσεύχονται νυχθημερόν για την Αποκάλυψην Τώρα, αλλά παίρνουν πάντα τ’αρχίδια τους.
Έχει σαπίσει το μυαλό μας,
ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΥΤΙΔΕΣ ΓΕΛΙΟΥ.
Εσύ, πού βρήκες και τις έκλεψες, πες μας τα μυστικά σου;
Η ζωή είναι σκατά , ΚΟΣΜΕ!
Η ζωή είναι φριχτή, αβάσταχτη και μαύρη , ΚΟΣΜΕ!
Κι αν μας πεις το αντίθετο, θα σε ζηλέψουμε.
Εσύ πού τη φτιάχνεις τη Χαρά, ΚΟΣΜΕ?
Ποιά υλικά σου δώσαν οι Θεοί για να την πλάσεις τη Χαρά σου , ΚΟΣΜΕ?
Που σου μάθανε να την κατασκευάζεις και να την καρπώνεσαι
γιατί εμάς στη μοιρασιά μας πήδηξανεε, ΚΟΣΜΕ.
Οι Σαπισμένοι με τα σάπια τους μυαλά και τα νεκρά τους μάτια.
Κουνιούνται σαν νευρόσπαστα εξαναγκάζοντας την κάθε μέρα με το ζόρι,
σβήνοντας τις ημέρες από το ημερολόγιο
μετρώντας αντίστροφα τον βιολογικό τον χρόνον απ΄τον κανονικό τον φυλλοβόλο φοβητσιάρην άνθρωπο.
Μετρώντας αντίστροφα , ΚΟΣΜΕ, προς το τέλος!
Μία μέρα λιγότερη.
Μία μέρα λιγότερη.
Μία μέρα λιγότερη.
Κάποτε θα τελειώσει, δεν μπορεί!
Κι ο κόσμος τούτος θα βαρεθεί να βασανίζει τους Σαπισμένους και θα τους επιτρέψει να πάψουν να βολοδέρνουν σαν να σκυλιά.
Nα πάνε κι αυτοί στην ευχή του Κυρίου.
Κι εσύ, ΚΟΣΜΕ, που όλα τα ξέρεις καλύτερα
εσύ με τα ωραία εργαλειακά σου εργαλεία και την τελειοποιημένη Επιστημολογία της Χαράς σου, ΚΟΣΜΕ,
αν είχες ίχνος Αλληλοβοήθειας μέσα σου
θα τους φύτευες μια σφαίρα στο κεφάλι, των Σαπισμένων, να τους απαλλάξεις από τη μιζέρια τους και να μη σου μαυρίζουν πια τον ηλιόλουστο παιδότοπο που βγήκες ν’ αερίσεις τ’αχαμνά σου.
Sure you can fog up a mirror but that doesn't make you alive.
Sure you can fog up a mirror but that doesn't make you alive.
Sure you can fog up a mirror but that doesn't make you alive.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου