Notice me ,senpai!!!1!!

 

N

No
more
fucking
drama

Στο μπούτσο μου οι τίτλοι (φακ ντα πολισ)

      Αυτό που κυριαρχούσε περισσότερο στη μορφή του δεν ήταν η μορφή του. 

Λίγα λεπτά αν του μιλούσες καταλάβαινες ότι ήταν άνθρωπος περιορισμένης υλικότητας. Υφίστατο λιγότερο αλλά κυρίως σκεφτόταν. Θα μπορούσε, δηλαδή, να μη φαίνεται καν, μα θα έβλεπες στη θέση του άφαντου σώματος, έναν λειτουργικό εν ζωή εγκέφαλο (ο οποίος θα ίπτατο σε ύψος λίγο κάτω από 1,80) να κατεβαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις κατηφόρες του Ζωγράφου. Δεν ξεχώριζε με κανέναν τρόπο από τους γύρω του. Δε θα τον πρόσεχες εύκολα.* 

       Αυτό που κυριαρχούσε περισσότερο στη μορφή του δεν ήταν η μορφή του. 

Μερικές φορές δεν ήμουν καν σίγουρος αν θα συνέχιζε να κρατά την ύλη που τον αποτελούσε συγκροτημένη. Αν θα επέλεγε να διατηρεί την μοριακή του δομή ή αν απλά ,συνειδητά, θα διαλυόταν στις χορδές που συγκροτούν τα υποατομικά του σωματίδια, μετατρεπόμενος σε έννοιες, μόνο και μόνο, για να πετάξει(ουν) μακρυά, ξινίζοντας την (κυριολεκτικά) κατακερματισμένη, εννοιακή ,νέα- υπόστασή του για να ειρωνευτεί κάποια ατυχή δήλωσή μου.

       Αυτό που κυριαρχούσε στη μορφή του, δεν ήταν η μορφή του.

Ήταν τα κατάμαυρα μαλλιά του, 
τα οποία βρίσκονταν
              σχετικά παντού,
              σχετικά όλη την ώρα
              και σχετικά πενταδιάστατα.

Κυρίως για αυτόν (αλλά και κάποιους άλλους λόγους), το χρώμα που τον συνόψιζε [θεωρητικά] ήταν το μαύρο.

Ήμασταν κάπου αλλά δεν θυμάμαι το φως. Μόνο τον ήχο της φωνής του.

Μερικά βράδια τον ακούω στο κεφάλι μου και νομίζω ότι είναι ο Θεός που μου λέει να κάψω τον κόσμο.

Και μετά ήρθε η σιωπή (αν και ο υπόκωφος βόμβος των μελισσών πάντα παρίστατο σαν μουσικό χαλί).

       Έβαλε τα χέρια του στα μάγουλά του και άρχισε να πιέζει, με όλη τη δύναμη που τον διακατείχε, το κρανίο του. Μια μικρή σχισμή εμφανίσθηκε στην κορφή του κεφαλιού του. Από μέσα άρχισαν να αναβλύζουν πτωματοφάγες προνύμφες μύγας (sub specie Calliphora vomitoria). Αυτά  τα μικρά τα άσπρα που κουνιούνται στις ταινίες stop-motion-αποσύνθεσης για αλεπούδες.

Τα μαζέψαμε και τα βάλαμε σε δύο μεγάλα, στρογγυλά λευκά πιάτα.

Καθίσαμε αντικριστά στο πανάρχαιο και σοβαρό ξύλινο τραπέζι της κουζίνας του.

Τα φάγαμε συζητώντας και γελώντας.

Γίναμε φίλοι για πάντα αλλά κάποια χρόνια αργότερα τον δολοφόνησα για να φάω τον εγκέφαλό του και να προσεταιριστώ τις δυνάμεις του, όπως έκαναν οι κυνηγοί κεφαλών με τους αντιπάλους τους.

Το νευρωνικό αυτό λάχανο ήταν πράγματι τόσο εύγευστο όσο το είχα ονειρευτεί.

* [Εκτός βέβαια αν άνοιγε το στόμα του. Εκεί τον πρόσεχες θες δε θες.]

Plastic cigarettes and coffee

Would you be so kind as to imagine the perfect Diva of a woman?
Your archetype Goddess. The divinest of the  Femmes for  you and by your standard. You can be sexist or ridiculous, no-one will judge. Yes, D-cups are fine, sir. No-one judging here, you know. It's... really ok. Whatever you want.
So, do that; imagine Her for all that She is. 
You are creating here, boy! (or girl, for our female readers ♥)
Imagination is a muscle, you have to work it too, you know, baby?
So work that muscled brain of yours, make it grind (, bitch) and
think
think
Envision
the sssspEctacle!
 that would feed the soul of your eyes and eeeease the reddening pain on your trousers.
Step
by
Step
/African, rhythmic/
,like a Shaman who-envisions-his-son-into-flesh-on-the-ruins-of-a-far-away-temple-but-his-son-is-really-himself-all-along-and-he-ends-up-self-combusting-because-wtf-in-a-story-by- Mr. Borges, [think of extensive similes as sex toys, they can be completely unnecessary or extremely pleasurable or neither, but no-one ever cares about them, as happens with similes. Well... I guess Homer did bother a lot with them. Well... no-one since then, so...yeah, basically, everyone but one dude a long time ago. Homer loved sex toys too, so i guess  that figures.

-------------------------------------------------------------------------

"That figures" What does that phrase mean?

Example: "Well, doesn't that figure!! Satan always finds a way to make it about Her!"

---------------------------------------------------------------------------

Well, excuse ME, darlings, I just get carried away with that humongous DONG of analogies that are floating inside that old-big-westernly-educated-delish'  brain of mine.

So, where was I?

Oh yes.

Imagine Her,

blow her into Being (Heideggerian or not or either-way or neither).

First, like her mother made her: flesh and bones,

pure,

nude.

But a Lady must not be kept in the cold, Sire! Oh, no! That would be un-gentleman- like and shame on you, boy!

Now you must clothe her,

according to your liking, as is.

You can make up her face like a Butoh dancer, for all I know, no-one will give a damn, so be free.

{Now, this is a HUGE lie.

Pardon my language, darlings, but that lie is so big it could make for an unusable dildo.

There are many aspects of non-truth (truth-value= F) in that statement. (That statement being that as "you are imagining your [Gestalt] archetype of femme fatale , the outcome of which no-one will judge.")

1. Imagination is a sin as well.

Of course, not for everyone. Of course not. 

But.

A vast number of humans, mostly people who use the Western Analytic way of (self- torment) philosophizing, daily,  do have such concerns.

 1.1. Ethics are tricky and they usually hurt your tummy; so don't get into it ,darlings.

It's a disease , I tell you. And if you penalize thought, then you're fucked AND you know it, and no-one can save you now, my babies. 

But hey. Maybe you are one of the lucky ones.

    1.1.1

-So, you acted "x" action; do you judge it as morally wrong/ are you experiencing symptoms of guilt?

- No, I do not experience guilt, although I do consider it an action of somewhat malice or of questionable morality.  ☑ Easy life. Good for you.

    1.1.2

- You think of acting "x" immoral act. Is that similar to acting it?

            a) -Hahaha! You are an idiot! Why feel guilty for thoughts? ☑ Easy life.

            b) -I do not accept the concept of universal morality. Have you ever even touched an nietzsche in your god- damn life??!! (you ignorant piece of shit?) ☑ Easy life.

            c) Yes I am torn apart by guilt and Valkyries are devouring my unworthy soul even at the thought of it. ☒ Fucked-up ass-hole. [ WARNING: Do NOT try this at home. Idealism or even Ideocracy have serious (the MOST serious) complications for the human psych. Losing your capacity to survive in the real world and aimlessly wandering around empty and sterile, tautological, neuron- labyrinths, is NO fun in the summer, boy!

Famous quotes of famous Idealists 

"My thought is so sterile , it should consider adopting."

                                          Anonymous Idealist #1

" My thought is so self-referential, that my thought is always refering to itself."

                                          Anonymous Idealist #2

"My biggest problem is I go around in circles with my thought, so my previous thought always meets the butt of the first one head-on. So, the head of the second thought, and the butt of the first one collide (face to ass, basically), but for this to make sense the equation proves I actually have (had) one single thought that is stretched out and, basically, just goes around in circles bumping its own head into its own ASS; which is pretty funny to watch, unless you are me, of course.I have leprosy."                                

                                          Anonymous Idealist #3]

2.A lot of people WILL and SHOULD judge you.

Aesthetics is politics, 

politics is practical

so it's important.

Your choices, 

your standards of beauty and contemplative composure of a female being in your imagination DO matter a lot, darlings, and you should know that on your owns and beforehand, dare I say.}

And, darlings, sorry for the didactic-vomit-of-an-interlude. Well, as I said, I do tend to get carried away, really.

But enough of this singing, already.

It was about a woo-man (as Zappa puts it).

You have given mental birth to this creature. Now let me use mine as an example, to avoid a continuation of narrative vagueness to the point of it being (sexually) frustrating. But,

as I speak, substitute my literary image with your picture of the creatura divina.

I will not use my real choice

[which would have been either Charlotte Gainsbourg  or a short and round Filipino- French-canadian trans girl]

but more of a universal one

...let's say a beautiful woman like Audrey Hepburn in her twenties, wearing big black sunglasses, a big black hat and a small black dress.

This Diva, this Queen of Importance, apart form emitting the faintest and purest of human smells (Pray, don't get mistaken, not "perfumé" ; but "humaine") is attracting the curiosity and thoughts of a big population surrounding her quietly, yet less interestingly so, in a small coffee-shop in St. Marcus square, Venice.

The sun is bitchy- shinning.

All is glorious.

Everyone wants her.

She is King.

[Oooh, what-a-cre-scen-do! That was...ooh, I flushed, dare I say! What literary cunning that was, oh my!]

The beauty incarnate, wallowing in her own pool-of-eternal-perfection-cloud is already a Cult- leader considering many of her silent admirers. The kind of woman that carries around a needle to-tie-ends-of-penises-with-white-thread-to-the-tips-of-her-fingers and then plays them like a Puppeteer. The kind of woman, the waiter of the coffee shop, is so astonished by, he forgets to listen to her order and clumsily drops her black espresso, twice, before managing to tremblingly leave it at her table. The kind of woo-man , other humans, would cut off their arms, and throw them in the river, to touch.

She's the kind of girl,

You want so much, 

it makes you sorry,

Still you don't regret a single day. [Oh the evilness of banality!*]

She is sitting there, dignitas in flesh, pretending to smoke plastic-straw-cigarettes, (that can never destroy her beautiful skin)

and sipping her coffee while reading something I am DYING to know what it is. Even more than I want to talk to her. She may be a fucking goddess but I have an immensely compulsive need to always find out what strangers are reading, and is it any good.

Everyone around her is dreaming of her , because their lives are empty and boring.

A suited, well-kept Yappee-of-a-man arrives next to her. The formality suggests business.

This woman. You could spend a day with her, to make you dream of her shadow till the end of your days.

«Madame» the suited, hat-ed man kisses her hand ,politely.

«Mr Ransieri» she answers ,sunglassed-ly. She takes a sip from her coffee. The speakers of the coffee shop start playing "Black Coffee", sung by Ella Fitzgerald.

«Madame, in concern with the matter...» he reluctantly starts to speak «In concern with the matter you were found guilty.» he coughs «You will have to flee the country, it seems so, madame, or you will be persecuted and well likely incarcerated very shortly.»

«Really?» answers Aphrodite.«And who is to say that?»

«That is, the Court of Law, madame.» the man answers sweating. He takes out a handkerchief and wipes his forehead.

This woman can make you dizzy in the eyes.

 «And what is it that I was found guilty of, please, remind me.» she asks pretend-puffing away.  

«Well,» he chokes «You were found guilty of» reads form a paper in front of him «murdering your husband in his sleep by stabbing him 60 times and then cutting off his» he coughs «penis and then dropping it» he coughs again «out of the window of the 80th floor, while, as heard, yelling "Vive la révolution!" ». As he finishes, he takes a big breath and wipes his face from sweat with his handkerchief. 

The woman, absentmindedly answers «Oh, yes! 
That. 
I completely forgot about that.» and giggles in a girly fashion.

--------------------------------------------------------------------

* I call this ice-skating move "the reverse Hannah Arendt"

 

?

     My brain is bigger than my dick,
     so can I stick that inside you instead.

Παιδικά παραμύθια για παιδιά ,που παρέχουν ηθικά διδάγματα

Μια φορά και έναν καιρό,
ζούσε ένα μικρό κορίτσι με ξανθιές πλεξούδες.
Μετά ήρθε ένα τέρας και το έφαγε.
Κανείς δεν ήρθε να τη βοηθήσει,
 όπως συμβαίνει συνήθως στη ζωή.
[Όχι επειδή ήταν γυναίκα και έχρηζε βοηθείας.
Ούτε επειδή επρόκειτο να πεθάνει και έχρηζε βοηθείας.
Γενικα,
δεν έχρηζε βοηθείας.
Η μόιρα* είναι αναπόφευκτος.]

ΤΕΛΟΣ

Δίδαγμα: Το παραμύθι ,θέλει να μας καταδείξει, πως η ζωή [μια αλληλουχία (ασυνδετων) (ασύμβατων μεταξύ τους) γεγονότων στα οποία αυθαίρετα προσκολούμε "αιτιότητες" και "αιτιασμούς"] είναι σαν το κείμενο του άνωθεν παραμυθιού.

Δηλαδή,

Η ζωή  δεν είναι πάντα ενδιαφέρουσα

       δεν βγαζει πάντα νόημα

   και δεν έχει παντα υπαρκτικό λόγο αφ' εαυτού.

Και σαφώς πως πεθαίνεις μόνος και κανείς δε θα σε βοηθήσει.

-------------------------------------
* ερασμιακή προφορά για ντραμα εφεκτ

Εφτά δισεκατομμύρια βάθρα

Τα ημερολόγια του Ἀχιλλέως παρτ 9/8

Τα σχέδια του κ. Έκτορος για το καλοκαίρι

Bro-mance

Ιδεαλιστικό παραμύθι για παιδιά -Ιδεαλιστές, για να απαλύνει τον πόνο τους από το bullying που δέχονται από τα εμπειριστικά και υλιστικά τσογλάνια στο προαύλιο




/σταθερά,ρυθμικά/
Ενήλικοι Ντολμάδες ανεβαίνουν σιδερένια σκάλα,
[η σκάλα είναι από αυτές που χρησιμοποιούνε οι μπογιατζήδες και οι βιβλιοθηκάριοι]
κάθονται στο προτελευταίο ψηλό σκαλί,
 και στο προ-προτελευταίο, αντίστοιχα.
Κρεμούν τα πόδια τους από τη σκάλα και τα πλατσουρίζουν ανέμελα στον άνεμο.
Για θέα τους έχουν ένα τοίχο.
Πού και πού,
ο Ντολμάς που βρίσκεται στο ψηλότερο από τα προτελευταία σκαλοπάτια,
σηκώνεται όρθιος και αγναντεύει τη θάλασσα σαν πειρατής που κρεμιέται από τον Παπαφίγκο της γαλέρας του, στα στενά του Γιβραλτάρ.
Τείνει το χέρι του να προστατεύσει τα μάτια του από το εκτυφλωτικό φως της λάμπας που είναι βιδωμένη στο ταβάνι του άδειου ολόλευκου δωματίου όπου βρίσκεται η σκάλα.
(οι Ντολμάδες φοράνε κίτρινες φόρμες εργασίας και έχουν υπερήφανα μουστάκια και υψηλά φρονήματα)
Ἀποφασίζουσι διαιτᾶν ἐπί τῆς κλίμακος
 .

Τρέφονται με κουνούπια που πετούν σε απόσταση ενός χεριού, και αράχνες.
 Δεν άγγιξαν ποτέ ξανά τα πόδια τους το πάτωμα.
,(το πάτωμα ήταν καταραμένο),
Συχνά αν αράξεις το καράβι σου στο λιμάνι τους, θα τους δεις να ψαρεύουν νοητικές κατασκευές με υπερφίαλα καλάμια στηριζόμενοι στο ένα πόδι,
στο προτελευταίο και το προ-προτελευταίο σκαλί μιας σιδερένιας σκάλας.












------------------------------
διαιτῶμαι= ζω μαζί με κάποιον

Κατασκευάζοντας αστικούς μύθους

Συνεισφέροντας στη διάδοση της δεισιδαιμονίας και του σκοταδισμού

Boήθεια.

Μ' ακούει κανείς;

 Το στένσιλ

 - Μήπως... έχεις δει τον Εριάν , τώρα τελευταία; 

Έχω καιρό να τον δω , ξέρεις..., του είχα δανείσει ένα cd και, επειδή μετακομίζω, τον έψαχνα...

- Πας μακριά;

- Ναι. Αρκετά. Φεύγω για Φρανκφούρτη στο τέλος του μήνα. Ο πατέρας μου έχει κάτι συγγενείς εκεί...και , λογικά, θα έχω την τιμή να μου προσφέρουν την ευκαιρία να εργασθώ στην χειρότερη και περισσότερο κακοπληρωμένη εργασία που έχουν διαθέσιμη στο μαγαζί τους, αφαιρώντας μου κάθε (εργασιακό και μη) δικαίωμα με περίσσεια χάρη από μέρους τους και απύθμενη ευγνωμοσύνη από μέρους μου. Ευελπιστώ, δε, να βασιστούν στην αντρειοσύνη μου και η ,σίγουρα, χειρωνακτική εργασία να είναι βαρέα και ανθυγιεινή (ανασφάλιστη για το σασπένς) για να σκληραγωγηθεί περισσότερο η πολυπαθής μέση μου. Καλή πρωτομαγιά , μπάι δε γουέι. Αλλά δεν μου απάντησες. Για τον Εριάν, εννοώ.

- Ποιόν Εριάν;

- Τι εννοείς "ποιόν Εριάν", ρε Έντι;

- Περιέγραψέ τον μου. Κάτι μου λέει το όνομα, αλλά... δεν είμαι σίγουρος.

- ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΠΑΣ ΚΑΛΑ; ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ; Είσαστε συγκάτοικοι εδώ και δύο χρόνια! Τον ξέρεις από το δημοτικό!! Με κοροϊδεύεις;

1/5/14

Έχω πάψει να τον καταλαβαίνω πια τον Έντι.

Ακούς εκεί να μη θυμάται.

Είδα ένα πολύ ενδιαφέρον στένσιλ σήμερα. Βρίσκεται στην αρχή της Μπενάκη, εκεί που τέμνεται με την Πανεπιστημίου ,στην Ομόνοια. Είναι ένα ,υποτίθεται, φάντασμα τύπου- ghoul, ένα απλό και έξυπνο κόλπο, το έχουν βάλει να "κοιτάει" πίσω από ένα θάμνο. Έτσι σου δίνει την αίσθηση ότι σε παραμονεύει, ότι  παραφυλάει κρυμμένο στις σκιές για να σου επιτεθεί και να σε φάει, όταν κανείς δε θα βρίσκεται στο σημείο και ο δρόμος θα είναι έρημος. Το σχέδιο είναι πολύ απλό. Μια μαύρη ανθρωπόμορφη μουτζούρα σε προφίλ και δύο κόκκινες βούλες για μάτια. Νομίζω ότι το έχω ξαναδεί κάπου. Πρέπει να το χει πατήσει και αλλού ο καλλιτέχνης.

 

2/5/14

Μπήκα μετά από καιρό στο blog του Eριάν.

Eίναι το blog όπου ανεβάζει τα στένσιλ του και γενικά ζητήματα street-art ενδιαφέροντος. Μπήκα γιατί μου ήρθε μια ειδοποίηση ότι έκανε ένα καινούργιο post χτες.Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με το άθλημα (όπως και γενικά με τα καλλιτεχνικά). Κοίτα να δεις σύμπτωση! Το τελευταίο του στένσιλ, φωτογραφία του οποίου ανέβασε, ήταν το ghoul που είδα χτες στη Μπενάκη. Άρα κάπου κοντά θα είναι. Πάντως όχι εκτός Αθηνών.

3/5/14

- Μήπως έχεις δει τώρα τελευταία τον Εριάν; Ρώτησα τον 'Εντι, τον συγκάτοικο του αλλά μου τα μάσαγε. Ίσως νόμισε ότι τον ψάχνω για λεφτά, δεν ξέρω.

- Τον Εριάν ε; Χμ κάτι θυμάμαι αμυδρά. Κάποιος μου είπε ότι μετακόμισε στην Τουρκία . Πήγε να βρει τον έρωτα ή κάτι παρόμοιο. Υπήρχε κορίτσι πάντως.

- Έτσι ε; Μπα, μάλλον θα σε δούλευαν. Αφού προχτές πόσταρε ένα καινούργιο του στένσιλ στο internet. Απλά δεν ξέρω που μένει τώρα. Αυτό είναι όλο.

8/5/14

Αρχίζω να συνειδητοποιώ πως είναι πολλοί οι γνωστοί μου που όλως τυχαίως "ξέχασαν" ποιός είναι ο Εριάν.

Έχω αρχίσει να αγχώνομαι χωρίς λόγο, γι' αυτή τη μαλακία. Στο μπούτσο μου το cd. Σήμερα ξαναπέρασα από την Μπενάκη αλλά το στένσιλ το είχαν σβήσει. 

Το είδα στο αποκάτω στενό, άρα το ξαναπάτησε.

Επιμένει ο Εριάν, του το αναγνωρίζω αυτό.

10/5/14

Το στένσιλ άλλαξε πάλι δρόμο. 

Του το ξανασβήσανε. Μα καλά τι είναι αυτό; Teritorial πόλεμος στενσιλάδων; Το πάτησε πάλι στον από πάνω δρόμο. Είναι λες και το ghoul  ανεβαίνει στενό στενό τη Μπενάκη. Έχω αρχίσει να το βρίσκω λίγο creepy αυτό το στένσιλ. Γιατί συνεχίζω να ασχολούμαι με αυτή τη μαλακία;;;;;!!!!

16/5/14

Δεν θα ξαναπεράσω μπροστά από το στένσιλ, βράδυ. 

Έχει αρχίσει να με φρικάρει τελείως. Η φαντασία μου μου παίζει παιχνίδια. Σήμερα, την ώρα που περνούσα από το σημείο (το καινούργιο σημείο στο οποίο είναι[!] επιμένει ο Εριάν[!!]) νόμισα ότι άκουσα ένα ψίθυρο και χέστηκα πάνω μου.

17/5/14

Ίσως να μου κάνει πλάκα ο Εριάν. Ναι μωρέ! 

Επειδή ξέρει πως μένω στο τέλος της Μπενάκη κάνει όλο αυτό το θέατρο για να με γελάσει. Να νομίσω τώρα εγώ ότι το ghoul πλησιάζει προς το σπίτι μου. Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, με κοροόιδευε πάντα που φοβόμουν τα θρίλερ. Τι να πω, μήπως να πιάσω να κάνω και γω κανά στένσιλ για εκδίκηση. Δεν πιάνουν και τα χέρια μου.

 20/5/14

 




 25/5/14

Σιγά μην πιστέψω τις αηδίες που λέει το ίντερνετ.

Δεν είμαι πέντε χρονών. Απορώ ποιος πιστέυει τέτοιες μαλακίες τον 21ο αιώνα.

26/5/14

Όλα αυτά είναι στο κεφάλι μου και είμαι αγχωμένος και η φαντασία μου οργιάζει. 

Άμα πετύχω τον Εριάν πουθενά θα τον γαμήσω. Έχασα τον ύπνο μου με τις κρυάδες του. Τον καριόλη. Δεν θα τον πετύχω; Που θα πάει! Πόσο πια να μείνει κλεισμένος μέσα!

27/5/14

Το κωλοστένσιλ έχει φτάσει τρια στενά κάτω από το δρόμο μου.

Εριάν, σε γάμησα. Σε γάμησα και ψόφησες και δεν θα ξαναδείς το φως του ήλιου.Έλκος θα πάθω μέχρι να μπει το καλοκαίρι.

28/5/14

Τα νεύρα μου είναι τσατάλια.

Είμαι μέρες άγρυπνος. Ψάχνω να βρω κανά φίλο, να βγω να ξεχαστώ λίγο, και όλοι δουλεύουν.

29/5/14

Αύριο κλείνω ένα μήνα από τότε που είδα πρώτη φορά το ΚΩΛΟΣΤΕΝΣΙΛ.

Έχει σταματήσει ένα δρόμο κάτω από το σπίτι μου και παραφυλάει. Άντε να βγει ο Μάης να "περάσει ο ένας μήνας" να μου φύγει αυτή η έμμονη ιδέα. Στον ένα μήνα δεν έλεγε ότι πεθαίνεις; 

Αν δε μου φύγει αυτό το άγχος θα πάω σε ψυχολόγο τον Ιούνιο.

30/5/14

Είχα μια καταπληκτική ιδέα.

Θα πάρω λευκό spray και θα το πατήσω από πάνω να  σβηστεί- να μην το βλέπω- να ησυχάσω πια! Καλά, πώς δεν το σκέφτηκα  τόσο καιρό; Πάντως έχει μείνει στον ένα δρόμο κάτω από μένα από χτες, δεν κουνήθηκε. Όχι ότι βοηθάει αυτό. 

Αύριο θα το πατήσω πρωί πρωί να τελειώνουμε!!

31/5/14

Για ποιό λόγο αγόρασα μαύρο και κόκκινο spray αντί για λευκό... ;;; wtf;;;

Έχω αρχίσει να τα παίζω μου φαίνεται. Και ο μαγαζάτορας που τον ξέρω από παιδί έκανε μισή ώρα να θυμηθεί ποιός είμαι! Τέλος πάντων. Και με αυτά μπορώ να το μουτζουρώσω ή κάτι τέτοιο. Πάω να το σβήσω το ρημάδι.

Θα πάρω και ένα σουβλάκι και θα το φέρω να το φάω μπροστά στο pc.

Για να εορτάσω τα ξεκουμπίδια και να χαλαρώσω επιτέλους.

Τα ημερολόγια του Ἀχιλλέως Μέρος Ι

Τι θα έκανες αν λάμβανες  ένα γράμμα που σου έλεγε ότι θα πεθάνεις;