Techno Science: Τα ημερολόγια του Ἀχιλλέως Μέρος ΙΙΙ

"There is no love in your violence"
Kakihara Tetsuya, Ichi the killer

Αλλά ο Απόλλων Φοίβος στημένος πλάι στον Έκτορα τώρα φωνάζει
:((( « Έκτωρ μη βγείς τόσο μπροστά να πολεμήσεις, μείνε
με τους πολλούς, εκεί περίμενέ τον, μέσα στην ταραχή
της μάχης, μήπως σου ρίξει το κοντάρι του
ή πέσει πάνω σου με το σπαθί του!!!! » :((( ¹

Πώς στης μαύρης νυχτας το σκοτάδι, ανάμεσα σε άλλα αστέρια
προβάλλει ο Αποσπερίτης, το πιο ωραίο αστέρι του ουρανού,
παρόμοια λάμψη ανέδινε η κοφτερή αιχμή του δόρατος
που κράδαινε ο Αχιλλέας στο δεξί του χέρι, γυρεύοντας
τον όλεθρο του θείου Έκτορα· συνάμα τ'όμορφο κορμί του
μελετούσε, να βρει το πιό ευάλωτο σημείο.
Τ' άλλο του σώμα ήταν καλυμμένο μ' εκείνα τα ωραία,
χάλκινα όπλα, αυτά που πήρε τότε, σκοτώνοντας
τον Πάτροκλο· φαινόταν μόνο η κλείδωση στη δέση
ώμων και λαιμού, πλάι στο λαρύγγι, οπού το χτύπημα
μοιραίο πέφτει αυτοστιγμή.
Εκεί ο θείος Αχιλλέας σημάδεψε με το κοντάρι του
τον Έκτορα που ορμούσε· βγήκε αντίκρυ ο χαλκός,
περνώντας το λαιμό,όμως χαλκόβαρο το δόρυ δεν έκοψε
και το λαρύγγι, για να μπορεί να δώσει απόκριση στα λόγια του.
Γκρεμίστηκε αυτός στη γη, κι ο θείος Αχιλλέας μ' έπαρση
καυχήθηκε:
«Έκτωρ, μπορεί να το φαντάστηκες, απογυμνώνοντας
τότε τον Πάτροκλο πως την γλίτωνες· δεν πήγε καν,
ξεμωραμένε, το μυαλό σου σ'εμένα που έλειπα.
Όμως εγώ, φίλος και σύντροφος ανώτερος,αν τότε
ξέμεινα μακριά στα βαθουλά καράβια, έγινα τώρα
ο εκδικητής, που σου παρέλυσε τα γόνατα.
Γύπες και σκύλοι εσένα θα σε τραβολογούν ατιμασμένον,
ενώ σ' εκείνον οι Αργίτες θα προσφέρουν έντιμη ταφή » ²

[...]Πεθαίνοντας είπε ο μέγας κορυθαίολος Έκτωρ:
« Ω ναι, καλά σε ξέρω και το βλέπω, δε θα μπορέσω
να σε πείσω, γιατί είναι εσένα από σίδερο η καρδιά σου.
Πρόσεξε μόνο μήπως σε βρει εξαιτίας μου οργή θεού,
τη μέρα εκείνη, που κι εσένα ο Πάρης κι ο Απόλλων
Φοίβος, ας είσαι ο γενναίος που είσαι, στις πύλες
που τις λεν Σκαιές, θα σε χαλάσουν. »
Ήταν αυτά τα τελευταία λόγια, ο θάνατος
του σφράγισε τα μάτια, κι από τα μέλη του πετώντας
έφυγε η ψυχή του, στον Άδη κατεβαίνοντας,
τη μοίρα του θρηνώντας, την ανθηρή του νιότη,
το αρρενωπό κορμί του.

Τότε ο θείος Αχιλλέας, κι ας ήταν πια νεκρός, του λέει:
«Πέθανε τώρα εσύ· κι όσο για μένα, θα τον υποδεχτώ
τον θάνατο,όποτε κι όπως τον ορίσει ο Δίας
κι οι άλλοι αθάνατοι θεοί» ³

ΤΙΤΛΟΣ: "Ι love it when you kill me"
Γράφονται τα εξής, μετά θάνατον Έκτορος (από τον Άδη)

10 Απριλίου 2080,

"Listen, when you give pain to someone,

don't think about the pain that person is feeling.

Just concentrate on how good it feels to be

causing someone pain. That's the best

thing you can do for a true masochist"

Kakihara Τetsuya

Ἀχιλλέα,

H αλήθεια είναι ότι μου άρεσε πολύ όταν με τρύπησες με το κοντάρι σου.

Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε παραπάνω από ότι θα ήταν φυσιολογικό όταν με τρύπησες με το κονταρι σου. Γεμίσαμε αίματα και μετά από δευτερόλεπτα με είχε ήδη συνεπάρει αυτή η ΑΓΡΙΑ ΧΑΡΑ που δημιουργεί η ανακούφιση του πόνου και η μεθυστική μυρωδιά του φρέσκου ρέοντος αίματος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν αρκετό.

Δεν το σεξουαλικοποίησα στο μυαλό μου, αν και το σώμα μου σαφώς το είδε έτσι.

Απλά ήθελα να συνεχίσεις αυτό που έκανες.

Ήθελα ξανά να νιώσω τα δάχτυλά σου στο δέρμα μου

και μετά τον πόνο

και μετά τα αίματα

αλλά θα έπρεπε ο πόνος να γίνεται όλο και πιο έντονος.

Όταν διαπέρασες με το γιγάντιο κοντάρι σου το λαιμό μου, με απλές και σίγουρες κινήσεις, ένιωσα απλά ότι δεθήκαμε με έναν τρόπο αρχέγονο. (Υπάρχουν πιό βεβαρημένες οντολογικά διεισδήσεις από τις σωματικά κοινότοπες.) Αυτός που προκαλεί τον πόνο και αυτός που τον δέχεται- και χρειάζεται- για να αναπαυθεί η ψυχή του, ράβονται με έναν δεσμό τόσο χωμάτινο, όσο ο πρώτος Αδάμ.

Οξύς πόνος.

Γρήγοροι χτύποι καρδιάς.

Εκείνο το συγκεκριμένο σημείο μέσα στον εγκέφαλο,
δεξιά και πάνω δέκα εκατοστά κάτω από το οστούν του κρανίου στην κορφή της κεφαλής,
τους νευρώνες του οποίου νιώθεις να ηλεκτρίζονται και να πάλλονται σε τέτοιες στιγμές.

Η ηδονική ροή του φρέσκου αίματος.

Συναίσθημα ευφορίας.

Διαστολή κόρεων ματιών.

Εξιταρισμένη γαλήνη.

Μας περιέλουσαν οι ενδορφίνες που παρήγαγε το ενδοκρινικό μου εργοστάσιο

(τα παυσίπονα και το σύστημα ανταμοιβής του ανθρώπινου σώματος)

Όλα ήταν γρήγορα.

Στο ρυθμό που χτυπούσε ο σφιγμός μου.

Οι Kakihara αυτού του κόσμου ψάχνουν πάντα τον τέλειο πόνο.

Πεινάς για τον πόνο όπως η νυμφομανής διψά για το καβλί.

Τι παράξενο σε αυτή την κοινωνία να τέρπεσαι από το άσχημο και το βλαπτικό και όχι μόνο από το όμορφο και το ευχάριστο.

Τι παράξενο ν'αγαπάς έναν άνθρωπο επειδή σε έκανε να ματώσεις μετά από χρόνια στέγνας.

Οι άνθρωποι που στρεβλά συνέδεσαν τη χαρά, την ανακούφιση, τη θαλπωρή, το σμίξιμο με τον πόνο

Πόσο έκλιτα κουρδίστηκαν τα μυαλά μας.

Θα μπορούσα να πω ότι σιχάθηκα (και δεν μπορώ άλλο) να κρύβομαι [κι ας αποστρέψει απ' εμού ο Πρίαμος].
Ο Πάτροκλος έπρεπε να φύγει από τη μέση και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή.
Ας την κάψουνε την Τροία, ποσώς με ενδιαφέρει.(Αυτό δεν είναι αλήθεια, αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι.)
Η γκρίνια της οικογένειάς μου και της Ανδρομάχης για την """"προσήλωση στο καθήκον που ευλαβικά επεδείκνυα"""" αυτοκτονικά κυνηγόντας να σε βρώ , και ο φόβος του θανάτου, δεν ηταν ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στο γέρας που πληρώθηκα από σένα. Ανταμοιβή που ξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες Μεγάλες Προσδοκίες μου. Ο θάνατος απ' το δικό σου χέρι.

Κι εγώ,

δεν νιώθω πιά παγιδευμένος μες στο σώμα μου.