I DID IT FOR TEH LULZ

The stories and information posted here are autistic artistic works of fiction and falsehood. Only a fool would take anything posted here as fact.


"pseudo-"  όπως λέμε  sudo rm -rf ~/.local/share/Trash/files/*

[Υπότιτλος: Ελευθερία]
Αν θέλετε να είστε "πρακτικοί", οι σύντροφοι Bakunin και Kropotkin έχουν τερματίσει τη συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα. (Την ελευθερία εννοώ).
Επειδή είμαι άνθρωπος της λογικής γνωρίζω πολύ καλά πως η έννοια ελευθερία δεν υφίσταται στην απόλυτη μορφή της. Άπειροι φιλόσοφοι και άλλοι τόσοι μπουρδοφιλόσοφοι επιχειρηματολόγησαν για αυτό το πρόβλημα (δαρβινικός ντετερμινισμός, ελευθερία της βούλησης κτλ. κτλ. κτλ.) και τα πορίσματά τους καταδεικνύουν το παραπάνω.
Αν ήμουν Αναλυτικός (και όχι μπουρδοφιλόσοφος) θα εφάρμοζα την ίδια τεχνική που εφαρμόστηκε για την έννοια "αλήθεια" . Επειδή κάθε σκεπτόμενο ον (εκτός από κάτι καθυστερημένους) γνωρίζει πλέον (εν έτη 1887) ότι η έννοια αλήθεια είναι αστεία, αυτή θα πρέπει να αντικατασταθεί με το σχετικότερο όρο "βεβαίωση". Το πρόβλημα με τέτοιες αντιστοιχήσεις όμως, είναι ότι δείχνουν απλά  ότι η αρχική έννοια περισσεύει.
Άρα και η ελευθερία είναι καταδικασμένη να πεθάνει (σαν έννοια).
Μια "μέτρια ελευθερία- ελευθερία2" η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί όπως ΣΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ θέλω ως υποθετικός αναλυτικός, είναι εξίσου άχρηστη με την αρχική προβληματική.
Άρα απορρίπτεται.
Εγώ όμως δεν είμαι αναλυτικός φιλόσοφος. Γιατί δεν γεννήθηκα, παρά, πολύ αργά.
Εγώ πιστεύω ότι πραγματική ελευθερία είναι ο θάνατος.
Άμα έχεις αρχίδια ψόφα.
Γιατί η ύπαρξη συνεπὰγεται αυτόματα ( και εδώ μπορεί η ύπαρξη να εξισωθεί με την peccato originale  του Αυγουστίνου) κάποιου είδους ανελευθερίες.
Αντίθετα, η ανυπαρξία (έγκυρο αποτέλεσμα του θανάτου), πέρα από τα  πάμπολλα θετικά που προσφέρει σε απαλλάσσει και από οποιαδήποτε πθανότητα να καταπιεστείς.
Έτσι κι αλλιώς, ελευθερία ή θάνατος.
Και αφού όχι ελευθερία
 άρα θάνατος.


















Συμβολικά :
Έστω x  ελευθερία
και y θάνατος.

x ∨ y
¬x→y

 I can hear you to here, blood Brother

Why would you ever stop screaming?




Why would you ever stop screaming?

Has your past or present life ever given you a reason to do so?

You were born.

Then you started screaming.

You started screaming at the top of your lungs.

You started screaming in Aramaic, that's why no-one could understand you (babies a priori know Aramaic).

You screamed and you screamed

and it was only five seconds after

you came out of that disgusting pinkish wet tunel covered in blood and poo.

You started screaming:

“Please God, deliver me from this evil” , you said. (You were refering to your life).

But no God listened. (you had the metaphysical tick when you were young. It's ok. You were young, you did not know better.)

Carnap will never know. It's ok. We won't tell him. We will not embarass you with further references to your

 inferior,

un-scientific,

pre- analytic self. It' ok.

Ayer will never know.

It' ok.

We won't tell him.

Quine will never know.

It' ok.

We won't tell him.

Neurath will never know.

It's ok.

We won't tell him.

We will not inform Weismann.

We will not tell Feigl.

Austin will not know.

It's ok.

We won't tell them.

You know how easy it is.

How easy it is for the Metaphysical and Psychological element to invade ,cancerously, your everyday speech.

It happens to everyone.

It happens to the best of us.

It's not such a big deal.

Anyways, size doesn't matter.

It's how you use your proofs.

 

And most of all,

we know you love him,

we would never tell

we know you would marry that anti-semite son of a bitch in a second

“he who praises God”

No.

no, Göttlob would never, ever, ever, find out.

We would first tell him he looks like an en-dwarfed version of Kropotkin and that his attempts to save Basic Law V in Grundgesetze der Arithmetik Band II was, to say the least, pathetic, disapointing, and a hint of an aged, boring mind, before telling him about that.

About your sins of thought.

How when you were a baby you had the Metaphysical, leaching off your brain.

You were a baby. It's ok.

Your secret is safe with us.

So your life started loudly.

But so does everynone else's.

It's when they grow up,

and they start screaming inside,

that they don't understand how you can like this kind of music.

 [LOUDLY]

Half a story

" [...]After the pile,
there was...we fucked the animals, ok, I am no complainer , but, dude, something went seriously wrong with that orgy. I
 mean...ok, we did this... thing at the end, I can't even name it , how can you describe that socio- logical process with one spoken word? I'm not even sure I was conscious or that my body, was actually, physically mine.."

SS

I would 
fuck you so much,
You would 
cum your own intestines out.

Α

-A!
-Τι;
-Τίποτα, νόμισα ότι είδα ένα τέρας.

































-Α!
-Τι;
-Τίποτα, πάλι νόμισα ότι είδα ένα τέρας.















































































-Α!
-Τι;
-Τίποτα, πάλι εσύ ήσουν.

Automaton II

Καμιά αρχή δε φαντάζει επαρκής, (λογοτεχνικά). Πολλές παρόμοιες προτάσεις απορρίφθηκαν από το ιθύνων γραφείο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του να γράφεις χωρίς την ουσιαστική ορμή που μπορεί να τρέξει ένα κείμενο τουλάχιστον προς την επάρκεια. “Το να γράφεις για να γράφεις” (σε αντίθεση με το “κατάληψη για την κατάληψη”), αποτελεί άλωση ανεπανόρθωτη· τραγικά εκτρώματα (δυνητικά) θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και οι ουσία (η ουσίες) είναι ελάχιστες πια ή περισσότερη από όση πρέπει. Εδώ το "πρέπει" είναι μεταβατικό με υποκείμενο το ουσία, καθώς επίκτητα αποτυπώθηκε ένα διασταυρωτό (ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, οχι) συντακτικό. Και αναρωτιέται κανείς γιατί ο Αριστοτέλης

[“ο Σταγιρίτης” όπως λέει η σύγχρονη βιβλιογραφία, ΜΗ ΞΕΡΑΣΩ·

“ο φιλόσοφος” όπως λένε

ο Boethius,

o Petrus Hispanicus (PETRUS HISPANICUS IS PAPA JUAN XXII) ,

o Lambert of Auxerre,

o Nicholas of Paris

(SYNCATEGOREMATA MONACENSIA)

και η υπόλοιπη τρελοπαρέα των σχολαστικών αδελφών, που αν τον γνώριζαν ζωντανό θα του παίρνανε πέντε πίπες από την αγάπη τους για τη Λογική, και χέστο τον όρκο αγνότητας].

Και αναρωτιέται κανείς γιατί ο Αριστοτέλης αποφάσισε να κλειδώσει την έννοια της λογικής ή/και αντικειμενικής πραγματικότητας στο γραμματικοσυντακτικό περιβάλλον. [Που δεν το έκανε, αλλά πες το αυτό στον σχολαστικό ο οποίος έχει μπασταρδέψει ένα μισερό Αριστοτέλη και έχει μπλέξει τα μπούτια του σε σχέση με το τι είναι εμπειρισμός και τι δεν είναι, όπου η σχολαστική λογική 13ου και 14ου είναι κατά κύριο λόγο μια κανονικοποιημένη φιλολογία (παράλογη μεν ) αλλά έτσι έγινε , τι να κάνουμε δηλαδή]. Αν ορίζεις την πραγματικότητα με οριζόντιο άξονα τη γλώσσα σου ,τότε θα μπορούσε η ανθρώπινη ζωή να χαρακτηρίζεται από ανορθογραφία; Και ωραία έστω ότι αυτή η ψευδο- φιλοσοφία έχει κάποια χρησιμότητα (μια παντελώς φανταστική suppositio) τότε

...

γιατί;

...

Αν κάποιος, δηλαδή, γράψει ανάποδα από το τέλος προς την αρχή, τότε δημιουργείται ένα παράδοξο και ο χωροχρόνος παρουσιάζει (μέσω ανωμαλίας) την πιθανότητα του χρονοταξιδιού από ένα χρονοταξιδευτή;

αδοπανα ωφαργ ωγΕ

τότε θα μπορούσα να μεταφερθώ στο 12ο αιώνα ως βενεδικτίνος (Ordo Sancti Benedicti) σε ένα υπέροχο απομακρυσμένο μοναστήρι με υπέροχο scriptorio και θεσπέσια βιβλιοθήκη;

Που πήγε ο χρόνος κατά τον οποίο η φιλοσοφία θεωρούνταν επάγγελμα; Ποιος τον απέκοψε από τη ροή;

Έστω ότι διάβασε κανείς τα πρακτικά των οικουμενικών συνόδων Καθολικού Χριστιανισμού και υστερόχρονα Δύσης και Ανατολής από την κριτική έκδοση του Mansi (8ος όροφος στο σπουδαστήριο της Βυζαντινής Φιλολογίας), τότε θα μπορούσα να πυροβολήσω με τον πύρινο λόγο μου τους θεολόγους;

Θα σκύλιαζαν, οι άθλιοι, με το κοφτερό μαχαίρι της ρητορείας μου;

Θα γινόμουν ο αυτοκρατορικός θεολόγος και όλοι θα με τιμούσαν;

Γράφεις για να γράφεις.

Έκανες τη μαλακία σου και μετά χαίρεσαι.

{199}God willing, I propose compiling a treatise on the elements of the art of logic, so that young men who are desputants in connection with any problem whatever can become practised and quick at meeting arguments. And this little book will contain four parts. The first part lays down certain general rules that must be aplied in the following parts. The second part deals with the art of sophistical reasoning, the third with the art of contentious reasoning. The fourth part briefly and succintly presents some things regarding the art of demonstration. The first part will contain three sections. The fisrt [section] lays down general rules of consequences; the second deals with the nature of syncategorematic words; the third briefly presents some things regarding the supposistion of terms¹.

1Norman Krezmann, Elaonor Stump, edit., “Walter Burley Consequences” The Cambridge translations of Medieval Philosophical Texts Volume one Logic and the philosophy of language (Cambridge University press ,1988) , 284

יְרוּשָׁלַיִם

Ιστορία του ανθρώπου με τον αέναο πόνο με παρεκβατική- ελεγεία για την αγάπη

Υποθετικό γεγονός:

Ένας Άνθρωπος έχει μια δυσλειτουργική συναναστροφή με το Σώμα του. Αυτός, θα προτιμούσε το αντίθετο από αυτό που το Σώμα του θα προτιμούσε.

Διευκρίνηση α' :

Το Σώμα έχει αποφασίσει ότι (αυτός) καλύτερο θα ήταν να αυτοκτονήσει.

(Διανοητικό)) Πρόβλημα:

Ποιος θα ήταν ένας επαρκής λόγος για ένα τέτοιο βιολογικό εγχείρημα?

(Παράβλεψε: “Η αυτοκτονία είναι ένα βιολογικό εξελικτικό άλμα καθώς υπερπηδά το βασικότερο των ενστίκτων το οποίο ονομάζεται «ένστικτο της αυτοσυντήρησης»”

Νεαρός Βερθέρος )

Απάντηση:

Λογικά και μόνο, κανείς λόγος δεν είναι επαρκής ή ανεπαρκής. Η ζωή, (το αντίστροφο του θανάτου)) είτε είναι δώρο, είτε κόλαση, είτε απλά δεν είναι· πράγματα όμως που αποτελούν απλά αμελητέες ποσότητες.

Συμπέρασμα:

Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει λόγος.

Διευκρίνηση β':

Σατανικό Σχέδιο του Σώματος για την εξουδετέρωση του Ανθρώπου που το αποικεί

I)    δημιουργία μιας ασθένειας σε κάποιο όργανο

II)   επιλογή οργάνου

                    →   Στομάχι- Έντερο (=πεπτικό σύστημα)

III)  συνεχής κλιμακούμενος πόνος

IV)  ανυπαρξία διάγνωσης παύλα θεραπείας

V)   επανέλαβε III και IV

Αποτελέσματα:

         Ο Άνθρωπος που πονούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ξύπνησε εκείνο το πρωί. Όταν το νέκρωμα των αισθήσεων (και πιο συγκεκριμένα των νευρικών κυττάρων που αντιλαμβάνονται, στέλνουν και διαμοιράζουν τον πόνο) που προκαλείτε κατά τη διάρκεια του ύπνου εξαλείφθηκε, ο πολυποίκιλος και έντονος πόνος έκανε για χιλιοστή φορά την ενοχλητική εμφάνισή του. Ο Άνθρωπος καλημέρισε νοητικά την αέναη '''λέπρα''' του και ήπιε ένα φλιτζάνι τσάι διαβάζοντας την πρωινή εφημερίδα (του) στο διαμέρισμά του.

Πήγε στην τουαλέτα.

Βλαστήμησε την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε,

και ήπιε ένα δεύτερο φλιτζάνι τσάι.

Ο Άνθρωπος δεν είχε φίλους.

Αυτό συνέβαινε κυρίως διότι είχαν κουραστεί.

Αυτό ήταν ίσως το χειρότερο.

Δεν είχε εξασκήσει ιδιαίτερα τα αναπαραγωγικά του καθήκοντα (γαμήσι).

Αυτό, γιατί κανείς, καμία και τίποτα δεν τον άντεχε.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχει κανέναν, καμία ή τίποτα να γαμήσει.

Από την άλλη πλευρά, ο Άνθρωπος είχε αδιάλειπτους, ανυπόφορους, εξευτελιστικούς πόνους στο πεπτικό σύστημα.

Αυτό συνέβαινε κυρίως για άγνωστο λόγο.

(αν αποδεχτούμε την “Αρχή της αιτιότητας” [ως Λογοτεχνική Σύμβαση στο παρόν κείμενο])

          Το να ζει κανείς κατά αυτόν τον τρόπο· (εδώ “τρόπος” σημαίνει μια καθημερινότητα η οποία εμβαπτίζεται σε ένα συνεχή εξευτελιστικό πόνο)) είναι σαν να προσπαθεί να διαβάσει ένα βιβλίο σε ένα δωμάτιο με εκκωφαντικό θόρυβο. Όση πνευματική θέληση ή ανωτερότητα επιδείξει κανείς απέναντι στον θόρυβο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι δημιουργημένος για να ανταπεξέλθει διανοητικά υπό αυτές τις συνθήκες. Πρόκειται για απλή βιολογία.

«ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ!» διατάραξε μία στριγγή φωνή το πρωινό του.

           Όταν πλησίασε το παράθυρό (του) συνειδητοποίησε πως η φωνή ήταν μια κοπέλα την οποία βίαζαν. Κοίταξε με τρόμο το θέαμα. Τα μάτια του διευρύνθηκαν από τη φρίκη και το στόμα του έγινε στρογγυλό· κατέβασε το φερμουάρ του παντελονιού (του), έβγαλε έξω το πέος (του), αυνανίστηκε για σαράντα δευτερόλεπτα, τέλειωσε, και απομακρύνθηκε από το παράθυρο. Ήπιε ένα ακόμα φλιτζάνι τσάι.

Παρέκβαση:

[απόσπασμα από το Τάδε Λεξικό, έκδοση 9η , σελ. : 94, 101, 95]  

“Πεπτικό σύστημα” ονομάζεται το σύστημα που ασχολείται με την πέψη.

“Σύστημα”  είναι μια λέξη που σημαίνει ένα σύνολο πραγμάτων που αλληλοσυναρτώνται  με κάποιο τρόπο, συνήθως με σκοπό κάποιο αποτέλεσμα.

“Πέψη” είναι η πιο αρχέγονη φυσιολογική διαδικασία στον ενόργανο χώρο. Ένας ανακλαστικός μηχανισμός δεδομένος ότι λειτουργεί επαρκώς ακόμα και για τον πιο απλουστευμένο οργανισμό.(εδώ “δεδομένος” σημαίνει για όλους εκτός από αυτόν, τον οποίο, όπως το έθεσε και ο Dante Aligheri: «τον έχεσε ο Θεός στη μάπα [...]» )

     

     Η εφημερίδα του Ανθρώπου περιείχε προτάσεις όπως:

― 50 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

― Γνώρισε όμορφα αγόρια!

― πωλείται σαξόφωνο

>kэνό<

Το διαμέρισμα του Ανθρώπου:

Ήταν ένας γκρίζος κύβος με ένα μπαλκόνι με μαύρα κάγκελα και δύο γλάστρες που έβλεπαν στο πάρκο.

Η συνήθης ασχολία του:

Ήταν να κάθεται στο μικρό στρογγυλό τραπέζι απέναντι από το παράθυρο και να πίνει τσάι διαβάζοντας την εφημερίδα του. Το διαμέρισμά του ήταν πάντα καθαρό και τακτοποιημένο αλλά αυτό δεν ήταν δύσκολο γιατί τα αντικείμενα στο σπίτι ήταν ελάχιστα και η διακόσμηση ανύπαρκτη. Αυτό ουσιαστικά ονομάζεται “μινιμαλισμός”. Ο μινιμαλισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που πρεσβεύει τη λιτότητα. Παρ' όλα αυτά, το συγκεκριμένο απόγευμα ήταν κάπως ξεχωριστό.

        Έτσι ο Άνθρωπος πήγε στην κουζίνα και πήρε ένα καλό μαχαίρι για κρέας. Στη συνέχεια πήρε 3 μεγάλα άδεια γυάλινα βάζα τα οποία έκλειναν με καπάκι. Κάθισε οκλαδόν στο πάτωμα δίπλα στο μικρό, στρογγυλό, γκρίζο τραπέζι (του), το οποίο στεκόταν δίπλα στο παράθυρο. Τοποθέτησε τα 3 γυάλινα βάζα αμφιθεατρικά γύρω του και στα δεξιά του το μαχαίρι για το κρέας. Η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε στο μυαλό του, κατά κάποιο τρόπο, είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και στην αισθητή πραγματικότητα. '''Αποφάσισε''' να κοιτάζει για λίγο τα βαζάκια που στέκονταν μπροστά του.

          Πάνω στο γκρίζο- στρογγυλό τραπέζι, το οποίο λειτουργούσε μερικώς σαν camara obscura, προβαλλόταν μέσω της αντανάκλασης του φωτός, η εικόνα που μετέδιδε η τηλεόραση του απέναντι διαμερίσματος. Γεγονός αρκετά αδιάφορο για τον Άνθρωπο. Παρ' όλα αυτά. Στην τηλεόραση, έδειχνε μια ερωτική σκηνή, την οποία κανείς δεν παρακολουθούσε. Στην ερωτική αυτή σκηνή ένα αγόρι είχε ξαπλώσει στα πόδια μιας κοπέλας η οποία, αντιθέτως, καθόταν σε ένα καναπέ. Αυτός υποκρινόταν ότι βρισκόταν μεταξύ ύπνου και μη, στα πόδια της. Από την άλλη πλευρά, αυτή, ήταν πράγματι ξύπνια, κοιτούσε το κενό και σκεφτόταν· διάφορα πράγματα. Με το δεξί της χέρι έπαιζε με τα μαλλιά του αγοριού. Το αριστερό (της), ήταν τοποθετημένο, '''άψυχο''',  στα πόδια της, σαν να κρατούσε ένα αόρατο κοτόπουλο.

Φως: σκοτεινό

Ατμόσφαιρα: ζεστή και υγρή

Αυτό που ουσιαστικά συνέβαινε ήταν η προσπάθεια του αγοριού να αγγίξει το χέρι της κοπέλας. Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσε να το επιτύχει αυτό, ωστόσο, ήταν ιδιότυπος. Υποκρινόμενος ότι τεντώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επαναπροσάρμοζε τη θέση του χεριού του κάθε φορά πιο κοντά στο δικό της. Ή απλά μετακινούσε το χέρι του ένα εκατοστό κάθε φορά. Η κοπέλα παρατηρούσε αυτό που κοπιούσε να κάνει το αγόρι με μια επιστημονική αδιαφορία και την εξουσία της συναισθηματικής νέκρωσης. Τη στιγμή ακριβώς που το χέρι του αγοριού μόλις άγγιξε το δικό της, νιώθοντας την ελπίδα και την γελοία ανάγκη του αγοριού να την αγγίξει να ξεχειλίζουν από μέσα του σαν εκσπερμάτωση, το τράβηξε χαιρέκακα.

        Την (τραγική)  αυτή ερωτική σκηνή, όπως προαναφέρθηκε, δεν την παρακολουθούσε κανείς. Η γυναίκα που έμενε στο διαμέρισμα στο οποίο υπήρχε η τηλεόραση, έκοβε ένα κρεμμύδι λίγο πιο δίπλα, στον πάγκο της κουζίνας, με το φως σβηστό. Στο μπάνιο (της), ο νευρικός καλεσμένος της έψαχνε μέσα σε μια στιγμή απόλυτου πανικού τα άπλυτά της. Βρίσκοντας ένα βρακί με λίγο αίμα περιόδου και ξεραμένα υγρά το πήρε στα χέρια του.

Οι κόρες του διεστάλησαν.

Το πλησίασε στο πρόσωπό ου.

την ανάσανε,  

και το έγλειψε.

Στη συνέχεια έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό του και πήρε

μια βαθιά ανάσα. Υποκρίθηκε ότι ηρέμησε

και βγήκε από το μπάνιο.

         Εκείνη τη στιγμή στο διπλανό τοίχο, ένας έφηβος τελείωνε μέσα στην τσάντα ενός κοριτσιού που του άρεσε. (Το κορίτσι βρισκόταν στο μπάνιο).

         Το σχέδιό του ήταν ιδιαίτερα ευφυές. Αυτή (του) η πράξη απείχε 5 βαθμίδες από το να του πάρει πίπα.

1. Το πέος του

2. Τα σπέρματα του στην

    τσάντα της κοπέλας

3. Στην τσάντα της κοπέλας

   βρισκόταν το κραγιόν της

4. Το κραγιόν της κοπέλας

   ακουμπούσε περιστασιακά

   τα χείλια της.

5.  Ήταν σαν τα χείλια της

     να ακουμπούσαν το πέος του.

Σκουπίστηκε στο εσώρουχό του.

        Ταυτόχρονα, το κορίτσι- αντικείμενο του ((υπέρζηλου)) πόθου, εκείνη τη στιγμή κατουρούσε. Όσο διήρκεσε αυτό ονειρεύτηκε ένα Μεξικάνο ο οποίος ονειρεύτηκε κάποτε ένα κτίριο. Από τότε, ψάχνει να βρει αυτό το κτίριο. Κάποια στιγμή, νόμισε πως το βρήκε στη Γερμανία, αλλά ο Ουρανός ήταν διαφορετικός από ότι θα έπρεπε. Ζητώντας του να αποδώσει τι θα του προσέφερε αυτό το κτίριο, απάντησε: “ευφορία, εξιτάρισμα”. Παρ' όλα αυτά δεν ήταν τελείως σίγουρος.

               Τι θα γινόταν αν όντως έβρισκε αυτό το κτίριο; Ίσως η συναισθηματική ολοκλήρωση δεν                 είναι για να υπάρξει ανθρώπινο κεκτημένο. Ίσως το κτίριο αυτό να ήταν τόσο υπέροχο, τόσο ακριβώς όπως το είχε ονειρευτεί, που να του προκαλούσε αηδία αυτή η αφύσικη μη λογική τελειότητα. Ίσως μόλις έβρισκε το κτίριο έπαυε να έχει λόγο ύπαρξης και διαλυόταν σε χιλιάδες pixels τα οποία θα γέμιζαν για λίγο με παράδοξο τρόπο τον εναέριο χώρο που τον περιέβαλε προηγουμένως και μετά θα εξαφανίζονταν (όπως όταν πέθαιναν τα digimon στο digi- κόσμο).

Η κοπέλα “ξύπνησε”· (εδώ το “ξύπνησε” χρησιμοποιείται συμβατικά για να αποδώσει ένα πιο συγκεχυμένο νόημα) από ένα ουρλιαχτό που προερχόταν από το κάτω διαμέρισμα.

Σκουπίστηκε

σηκώθηκε, δεν

έπλυνε τα χέρια της

και βγήκε από το μπάνιο.

        { Το ουρλιαχτό στο από κάτω διαμέρισμα προήλθε από ένα μπιστόλι- αναπτήρα. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως ένα πιστόλι- αναπτήρας ούρλιαξε. Αντίθετα ένας άνθρωπος με Μούσια προσπάθησε να αυτοκτονήσει χωρίς να αναρωτηθεί την ακριβή λειτουργία του πιστολιού που βρήκε στο συρτάρι του παλιού γραφείου του πατέρα του. Βέβαια ίσως θα ήταν υπερβολικός σκεπτικισμός να αναρωτηθεί κανείς τι λειτουργία έχει ένα πιστόλι το οποίο βρίσκει· με άλλα λόγια δεν κατηγορώ τον άνθρωπο για αυτό που (του) συνέβη (αργότερα) αν και δεν υπάρχει κάποιος άλλος που θα μπορούσε να επιληφθεί της υπαιτιότητας (οπότε επιστρέφουμε στην αρχική προκείμενη, θετικά αυτή τη φορά [πράγμα το οποίο σημαίνει ότι υπεύθυνος για αυτό το οποίο έπαθε (τελικά)) ο άνθρωπος με τα Μούσια ήταν ο ίδιος])

Αυτό που συνέβη:

Με προσποιητά σοβαρό και ειλικρινά αποφασισμένο ύφος ο άνθρωπος με τα Μούσια πίεσε τη σκανδάλη του πιστολιού- αναπτήρα  το οποίο είχε τοποθετήσει στον αριστερό του κρόταφο.

          Η τελευταία του σκέψη ήταν:

Το λακκάκι που δημιουργείται στη βάση του λαιμού από τις κλείδες, στο ανθρώπινο στέρνο, πιθανών να είναι κάποιου είδους πύλη.

          Στην πραγματικότητα κάποιος είχε κάνει την ίδια σκέψη, σε κάποιο άλλο χρονικό σημείο, αλλά πιο πρακτικά. Έκανε μια τομή στο συγκεκριμένο σημείο, σε έναν άλλο άνθρωπο με ένα χειρουργικό νυστέρι προκειμένου να επαληθεύσει τη θεωρία περί “μυστικής εισόδου”. Στη συνέχεια μπήκε από το άνοιγμα μέσα στον άλλο άνθρωπο και έτσι έγιναν ένα. Για πάντα μαζί, Και κανείς δε μπόρεσε να τους χωρίσει.

          Τα μαλλιά του ανθρώπου με τα Μούσια πήραν φωτιά

(σε αυτό το σημείο ούρλιαξε)

Το πρόσωπό του πήρε φωτιά

(Και σε αυτό το σημείο ούρλιαξε)

Όταν συμβαίνει αυτό, το αποτέλεσμα ονομάζεται “εγκαύματα”

Εμπειρογνώμονες βαθμολόγησαν τα δικά του με ένα εντυπωσιακό “3”.

          Η απανθρακωμένη δυσμορφία του ανθρώπου με τα Μούσια τον οδήγησε σε απομόνωση και συναισθήματα κατάθλιψης τα οποία μετασχηματίστηκαν με τον πιο δημιουργικό  τρόπο σε αυτοκτονικό ζήλο. Έτσι, ο άνθρωπος με τα Μούσια βρίσκοντας ένα πιστόλι (((-αναπτήρα)))# προσπάθησε να θέσει τέλος στη ζωή του... }

→ Το κείμενο στις αγκύλες χρίζει πολλαπλών αναγνώσεων χάριν λογικής λούπας.

          Δύο διαμερίσματα διαγώνια από τον άνθρωπο με τα Μούσια αυνανιζόταν σύμφωνα με το πρόγραμμα ένας άλλος άνθρωπος. “ σύμφωνα με το πρόγραμμα” στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει πως ο άνθρωπος αυτός αφιέρωνε μια μέρα ανά εβδομάδα στον αυνανιστικό σκοπό του. Το σπέρμα που παρήγαγε το τοποθετούσε σε ένα μικρό γυάλινο μπουκαλάκι 150ml και το διένεμε αναλόγως όλη την εβδομάδα.

Περισσότερο συγκεκριμένα:

Για παράδειγμα: όταν ο τύπος χρησιμοποιούσε το τρένο για να πάει στη δουλειά του, θα μπορούσε να χώσει το δάχτυλό (του) μέσα στο μπουκαλάκι και να επαλείψει το σημείο όπου συνήθως βάζουν τον αγκώνα τους οι άνθρωποι στο υποτυπώδες περβάζι του παραθύρου στο τρένο. Επιπλέον, αν το μεσημέρι έπρεπε να πάει στην τράπεζα, θα μπορούσε να αλείψει λίγο σπέρμα σε ένα χαρτονόμισμα πριν το δώσει στον ταμεία. Μολαταύτα στη δουλειά του θα μπορούσε να λείψει το πλήκτρο “z” στον υπολογιστή της γραμματέως του προϊσταμένου (του). Ανάλογα, όταν ένα δέντρο του δημιουργούσε αυτή την ανάγκη, θα μπορούσε να αφήσει το σημάδι του. Ο κορμός του δέντρου θα ήταν τραχύς και ευχάριστος στο άγγιγμα. Η μυρωδιά του ξύλου θα γέμιζε τα πνευμόνια του καλύπτοντας κάθε τι άσχημο αισθητικά και νοητικά με ένα μυστικιστικό τρόπο. Θα έβαζε τον αντίχειρά του μέσα στο μπουκάλι και θα άφηνε αργά και από πάνω προς τα κάτω μια αόρατη γραμμή σπέρματος μέσα σε μια από τις ραγάδες του ξύλινου κορμού. Στη θάλασσα. Στο ψυγείο του ταχυδρομείου. Στον πάγκο του φαστφουντάδικου δίπλα στο μενού. Στα κορδόνια του αριστερού παπουτσιού, το οποίο αποτελούσε ζευγάρι με ένα δεξί παπούτσι, τα οποία δοκίμασε και δεν αγόρασε. Στο μοβ χαλάκι στην παιδική χαρά.  Στη λάμπα στο μπάνιο της καφετέριας. Στο πιο γερασμένο φύλο, στο φυτό εσωτερικού χώρου, στο σπίτι ενός τύπου. Στη ραφή του μαξιλαριού της αδερφής του που είναι παντρεμένη με παιδιά. Αλλά του είχε πει να μην έρχεται τόσο συχνά. Έχει παιδιά να μεγαλώσει και αυτός δεν είναι σίγουρα ο συγγενής με την πιο θετική επιρροή σε αναπτυσσόμενους ανθρώπους. Και να μη νομίζει ότι δεν ξέρει τι κάνει! Τις βρομιές του! Έτσι και τολμήσει να κάνει πάλι μία από τις γνωστές του αηδίες να ξέρει πως δε θα ξαναπατήσει το πόδι του εκεί μέσα! Στο χρησιμοποιημένο προφυλακτικό που βρήκε στα σκουπίδια και στη συνέχεια το επανατοποθέτησε στο περιβάλλον από όπου προήλθε. Στην εφημερίδα που βρήκε αφημένη στο παγκάκι στη στάση του λεωφορείου απέναντι από τη Φυλακή. Στην πέτρα στο πάτωμα. Στο όνομα Γιάννης Παπαδόπουλος Νο15 του τηλεφωνικού καταλόγου. Χαρτί. Κομμάτι ξύλο. Σύρμα. Σκύλος. Πεθαμένη μύγα. Σαγιονάρα. Τηγάνι. Πόρτα. Καζανάκι. Ντομάτα, Πρόσωπο Αγγλίδας. Πορτρέτο. Σελ. 164. Οδικός κώνος. Κουκουνάρι. Περιστέρι. Τζίντζερ. Πιτσιλιά από αίμα στο δρόμο.  Άρμα. Χτένα. Συνδετήρας. Σελ. ΙΙΧΧ. Πίνακας με δέντρα. Τρίχα. Κιάλι. Πρίσμα στον τοίχο. Γιαγιά. Δέρμα. Κοτσίδα. Πούτσος, Νιάνιαρο. Γλειφιτζούρι. Πόδι. Εσταυρωμένος. Γάλα. Μαρούλι. Κουτάκι μπύρας. Ερυθρόδερμος, Τηλεόραση. Κινητήρας. Ηλεκτρικό καλώδιο.  Πάτος. Οθόνη, Μανιτάρι. Νύχι. Έψιλον. Κατεψυγμένο έμβρυο. Σακουλάκι κοκαΐνης. Αξονικός τομογράφος. Πλακάκι Νο34. Καλτσόν. Νομικό έγγραφο Αξγχζμναααξλ “x” <<< >>> ((( ]]]

Περισσότερο συγκεκριμένα:

Επρόκειτο ουσιαστικά για μία πράξη αγάπης. Τα συναισθήματα που συνόδευαν τις πράξεις ήταν ανάλογα.

Το μέγεθος της αγάπης είναι ανάλογο με τον αριθμό των πράξεων αγάπης (εδώ “πράξη αγάπης” σημαίνει το διαμοίρασμα του σπέρματος). Ένας τύπος με ένα υπέρογκο απόθεμα αγάπης, τόσο που θα μπορούσε να πνίξει εγκεφαλικά κάθε κοινό θνητό.

Μη εθελούσιος αποδέκτης αυτής της αγάπης Νο 4.315.497:

     Ο μη εθελούσιος αποδέκτης αυτής της αγάπης Νο 4.315.497 ακούμπησε το δέντρο όπου είχε γίνει πριν 13 μέρες η δωρεά από τον τύπο. Το χέρι του ακούμπησε ακριβώς στο σημείο όπου βρισκόταν το 0,13 ετών γενετικό υλικό για να ξεκουραστεί. Η κούρασή του ήταν περισσότερο συναισθηματική οπότε το κατά τα άλλα λειτουργικό δέντρο δεν χρησίμευσε ιδιαίτερα. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και το κουστούμι του δε βοηθούσε ιδιαίτερα. Γύρισε σπίτι του. Έπειτα από αρκετή ταλαιπωρία κάθισε στον καναπέ. Η ζέστη συνέχισε να αιωρείται. Είχε ιδρώσει (ιδιαίτερα). Χαλάρωσε τη γραβάτα του. Αυτό τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που τον έπνιγε δεν είχε να κάνει με τη ζέστη. Ήθελε να μιλήσει με Αυτήν. Να της πει ότι έκανε ζέστη και πνιγόταν αλλά όχι από τη ζέστη. Ότι δε του σηκώνεται πια. Αλλά το γεγονός ότι αυτός ήθελε να μιλήσει με Αυτήν δε σήμαινε πως το συναίσθημα αυτό ήταν αμοιβαίο. Πήρε ένα χαρτί και σκίτσαρε αυτήν με τον παιδικό του τρόπο και ένα μισοχαλασμένο στυλό. Το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου ρεαλιστικό αλλά αυτός δεν ήταν σε θέση να το συνειδητοποιήσει. Την κράτησε στα χέρια του και άρχισε να της μιλάει. Είχε ανάγκη να της μιλήσει.

          

   Ο άνθρωπος σταμάτησε να περιεργάζεται τα βάζα και τα άνοιξε αφήνοντας το καπάκι του καθενός δίπλα (στο καθένα). Πήρε το μαχαίρι και το εισχώρησε βίαια στην κοιλιά του. Δημιούργησε με δύναμη (χρειάζεται πολλή δύναμη για να κόψεις ανθρώπινο κρέας με μαχαίρι κουζίνας) μια μεγάλη σχισμή που διέτρεχε οριζόντια όλη την κοιλιά του διασχίζοντας τον αφαλό. Άφησε κάτω το μαχαίρι και έχωσε το χέρι του βαθιά στο εσωτερικό της σχισμής της κοιλιάς του. Έπιασε το στομάχι του και το τράβηξε έξω. Το έβαλε στο πρώτο βάζο και βίδωσε το καπάκι. Έκλεισε αργά τα μάτια του. Εισέπνευσε. Εξέπνευσε. Έβαλε για δεύτερη φορά το χέρι του μέσα του. Βρήκε το λεπτό έντερο και το τράβηξε έξω. Αυτό πήρε ώρα. Τα εντόσθια είναι ιδιαίτερα μακροσκελή.  Στην πραγματικότητα το ανθρώπινο έντερο τεντωμένο θα μπορούσε να καλύψει 8.7 μέτρα.

   Το έβαλε στο δεύτερο βάζο και έκλεισε το καπάκι. Έβαλε και πάλι το χέρι του μέσα του. Τράβηξε το παχύ έντερο. Όταν βγήκε όλο, το έβαλε στο τρίτο γυάλινο βάζο. Έκλεισε το καπάκι. Κοίταξε το έργο του και χαμογέλασε ατενίζοντας τα τρία βάζα σαν ένα είδος επίκλησης ή προσφοράς σε κάποιο υπερφυσικό όν.

Για θεραπεία.

ΤΕLΟΣ