Η προσποιητή γραφή ως ίδιον του συγγραφέως

Εισαγωγή

           Το “Σχήμα Επιτηδευμένης Προσποιητότητας” είναι ένας σχετικά νέος όρος.     “Σχετικά”, αν σκεφτεί κανείς ότι τον δημιούργησα πριν από λίγα λεπτά. Ο όρος αυτός, όπως κατονομάστηκε προηγουμένως, (και για τον αναγνώστη με μικρά αποθέματα συγκέντρωσης, προηγουμένως κατονομάστηκε “ Σχήμα Επιτηδευμένης Προσποιητότητας”), περιλαμβάνει μια αφηγηματική τεχνική, τέτοια η οποία να μπορεί να χαρακτηρισθεί από τους επιθετικούς προσδιορισμούς “επιτηδευμένος” και “προσποιητός”. Για το νεαρό ερευνητή- φιλόλογο καθώς και για το νεαρό μανιοκαταθλιπτικό τραβεστί που μένει στο απέναντι σπίτι από το δικό μου, θα γίνει προφανές στα επόμενα λεπτά (και για να ακριβολογούμε, στα επόμενα δευτερόλεπτα, γιατί αν ο αναγνώστης καταναλώσει λεπτά ολόκληρα για να διαβάσει λίγες σειρές, ίσως θα ήταν καλύτερα- πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη- να παρατήσει το εν λόγω κείμενο και να ασχοληθεί με κάποιο με περισσότερες έγχρωμες εικόνες, όπως ένα περιοδικό μαγειρικής ή ο κατάλογος των ανθρώπων με ποινικό μητρώο, τον οποίο θα έδειχναν οι μπάτσοι σε κάποιον άνθρωπο [σαφέστατα όχι στον υποφαινόμενο ο οποίος δεν έχει βρεθεί ποτέ του σε αστυνομικό τμήμα, ούτε έχει ποινικό μητρώο το οποίο αναφέρει λέξεις όπως: “παιδοφιλία”, “βιασμός” και “αποκέντρωση”] ο οποίος έχει την επιθυμία να αναγνωρίσει κάποιον άλλο άνθρωπο, σίγουρα τελείως διαφορετικό από τον αφηγητή του παρόντος κειμένου).

Έργο για 2 βιολιά, 1 τούμπα και 4 σοκολατάκια σε Λα+

Υποσημείωση του Αφηγητή: Το παραπάνω κείμενο ξεκινά άτεχνα και απότομα όχι λόγω έλλειψης ικανοποιητικής αφηγηματικής τεχνικής η οποία να συνδέει την Εισαγωγή με το Κυρίως Κείμενο [δηλαδή την ιστορία] από μέρους του Αφηγητή. Ούτε λόγω απαγόρευσης ,δια νόμου, και με στρατιωτική εντολή, οποιασδήποτε χρήσης συνδετικών ή συγγενών τους λέξεων στο λόγο, με φόβητρο τη θανατική ποινή. Αντίθετα, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή του Αφηγητή, γνωστή στους διάφορους λογοτεχνικούς κύκλους ή συνωμοτικές λέσχες αιμοδιψών δολοφόνων ως “Σχήμα της Απλότητας”.

             Το λογοτεχνικό σχήμα της “Απλότητας”, είναι ένα σχετικά νέο λογοτεχνικό σχήμα, αν σκεφτεί κανείς ότι το εφηύρα πριν από λίγα λεπτά. Για τον εκάστοτε αρχαιολόγο- κλεπταποδόχο μελετητή αυτού του κειμένου το “Σχήμα της Απλότητας” μπορεί να κατανοηθεί μέσω του παρόντος οπτικού βοηθήματος : “Σχήμα της Απλότητας” μπορεί να χαρακτηρισθεί η απλή ενδυμασία ενός νέου ανθρώπου (τελείως αγνώστου στον Αφηγητή) ο οποίος έχει επιλέξει να φορέσει ένα άπλυτο τρύπιο φανελάκι και ένα άπλυτο τρύπιο τζιν, επειδή είναι (και εδώ χρησιμοποιείται η επίσημη επιστημονική ορολογία) “Πάνκης”.

       Στην άκρη ενός όρους, ένα Κολίμπρι προσπαθούσε να αφαιρέσει τη ζωή του με τον προφανή τρόπο. Όπως είναι δηλαδή γνωστό σε όλους, όταν κάποιος προσπαθεί να αφαιρέσει τη ζωή του με τον προφανή τρόπο στην άκρη ενός όρους, ο τρόπος αυτός περιλαμβάνει τη βαρύτητα και το ρίξιμο του υποφαινόμενου από το βουνό στο οποίο τυγχάνει ο υποφαινόμενος να φαίνεται (υπό). Η τραγική ειρωνεία στην εν λόγω αφηγηματική εξιστόρηση είναι καταφανής [“τραγική ειρωνεία” εδώ σημαίνει ότι το Κολίμπρι όπως είναι γνωστό σε όλους αποτελείται από το χημικό στοιχείο του Αέρα, γνωστό ως “Αέρας” στον επιστήμονα παύλα ειδήμονα ή έστω εμπειρογνώμονα. Αυτό, αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι το Κολίμπρι, το οποίο αποτελείτε από “Αέρα”, όπως προαναφέρθηκε, δεν διακατέχεται (όπως τα περισσότερα νομοταγή αισθητά πράγματα) ,από τη νομιμοφροσύνη που ωθεί κάποιο αισθητό αντικείμενο να υπακούσει στο νόμο της Βαρύτητας ,(όπως όλοι γνωρίζουμε ο Isaac Newton εφηύρε το Νόμο της Βαρύτητας το 1804) ,οδηγεί στα εξής: Αποτέλεσμα, λοιπόν, αυτής της αναρχοάπλυτης συμπεριφοράς είναι η πρόδηλη αδυναμία του Κολίμπρι να πέσει ή αλλιώς να προσκρούσει στο έδαφος ή αλλιώς να προσεδαφιστεί στο έδαφος. (Το παραπάνω εδάφιο είναι παρμένο από την ομότιτλη πραγματεία του Newton περί της βαρύτητας με τίτλο “Το παραπάνω εδάφιο”)].

       Όπως προειπώθηκε λοιπόν:

[“τραγική ειρωνεία” εδώ σημαίνει ότι το Κολίμπρι όπως είναι γνωστό σε όλους αποτελείται από το χημικό στοιχείο του Αέρα, γνωστό ως “Αέρας” στον επιστήμονα παύλα ειδήμονα ή έστω εμπειρογνώμονα. Αυτό, αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι το Κολίμπρι, το οποίο αποτελείτε από “Αέρα”, όπως προαναφέρθηκε, δεν διακατέχεται (όπως τα περισσότερα νομοταγή αισθητά πράγματα) ,από τη νομιμοφροσύνη που ωθεί κάποιο αισθητό αντικείμενο να υπακούσει στο νόμο της Βαρύτητας ,(όπως όλοι γνωρίζουμε ο Isaac Newton εφηύρε το Νόμο της Βαρύτητας το 1804) ,οδηγεί στα εξής: Αποτέλεσμα, λοιπόν, αυτής της αναρχοάπλυτης συμπεριφοράς είναι η πρόδηλη αδυναμία του Κολίμπρι να πέσει ή αλλιώς να προσκρούσει στο έδαφος ή αλλιώς να προσεδαφιστεί στο έδαφος. (Το παραπάνω εδάφιο είναι παρμένο από την ομότιτλη πραγματεία του Newton περί της βαρύτητας με τίτλο “Το παραπάνω εδάφιο”)].

       Το παρόν λογικό σφάλμα, σαφέστατα έχει υποπέσει στην αντίληψη του κεντρικού προσώπου της αφήγησης που (για να χρησιμοποιήσουμε τον επιστημονικό λογοτεχνικό όρο) θα πρέπει να ονομαστεί “Κεντρικός Ήρωας” (εδώ “Κεντρικός ήρωας” σημαίνει “το Κολίμπρι”). Ο “Κεντρικός Ήρωας” λοιπόν, δηλαδή το Κολίμπρι, σαφώς γνώριζε την αντιφατικότητα του εγχειρήματός του.

       Όμως, όντας αισθητό αντικείμενο της πράξης, αποφάσισε με αποφασιστικότητα να καταργήσει το Νόμο της Βαρύτητας (ο οποίος δεν του επέτρεπε να αυτοκτονήσει εφόσον ο “Αέρας” δεν απασχολεί τη Βαρύτητα) υποβάλλοντας μια αίτηση στο ιθύνον εκτελεστικό γραφείο. Το ιθύνον εκτελεστικό γραφείο αρνήθηκε να συνεργαστεί (πράγμα που εδώ σημαίνει “αρνήθηκε να συνεργαστεί”) με αποτέλεσμα το Κολίμπρι να έχει αισθήματα κατάπτωσης και στη συνέχεια τάση αυτοκτονίας. Έτσι το Κολίμπρι αποφάνθηκε πως θα έπεφτε από ένα βουνό. Αυτή η λογική λούπα επαναλήφθηκε κάμποσες φορές έως ότου κάθε αναγνώστης αυτής της μίζερης, ειδεχθούς (“ειδεχθούς”; Τι σημαίνει άραγε αυτή η λέξη;

ειδεχθής, -ής, -ές {ειδεχθ-ούς/ -είς (ουδ. -ή)· ειδεχθέστ- ερος, -ατος} αυτός που είναι αποκρουστικός στην όψη και τη θέα, αυτός που προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό: το έγκλημα χαρακτηρίστηκε από τον εισαγγελέα ιδιαζόντως ~ ║~ πράξη/ βιασμός/ φονιάς/ βιαστής/ εγκληματίας/ δολοφόνος ΣΥΝ. Σιχαμερός απεχθείς, βδελυρός , μυσαρός, φρικιαστικός, ανατριχιαστικός, αηδιαστικός ΑΝΤ. Ευχάριστος, ελκυστικός. ─ειδεχθώς επιρρρ. [μεσν.], ειδέχθεια (η) [μτγν]

[ΕΤΥΜ. Αρχ. < εἶδος “μορφή”+ -εχθής <ἔχθος “εχθρότητα, μίσος”].

)

βιαιοπραγίας ενάντια: στα γράμματα, κάθε ιερό και όσιο, τη σημαία και την πατρίδα {εδώ “ αυτής της μίζερης, ειδεχθούς βιαιοπραγίας ενάντια: στα γράμματα, κάθε ιερό και όσιο, τη σημαία και την πατρίδα” σημαίνει “αυτό το κείμενο”} αποθαρρυνθεί τελείως και αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι πιο εποικοδομητικό όπως η εποικοδόμηση ενός οικοδομικού τετραγώνου. Επειδή, αντιτίθεμαι, όπως όλοι ξέρουμε, στην επανάληψη, για χάριν της Λογικής Λούπας, ας αναγνωσθεί το παρόν κείμενο αέναα (εδώ “αέναα σημαίνει όσες φορές θέλετε”).

Εργασία για το σπίτι:

Βρείτε τις παρηχήσεις, συνηχήσεις και σχήματα “Ειρωνικής Επανάληψης” στην παραπάνω Λογική Λούπα ή Κείμενο.

Βοηθητικό Υλικό:

         Το “Σχήμα Ειρωνικής Επανάληψης” είναι ένας σχετικά καινούργιο λογοτεχνικό σχήμα. “Σχετικά” ,αν υποπτευθεί κανείς, ότι ο συγγραφέας Daniel Hanlder το εφηύρε, κάποια χρόνια πριν, και εγώ το έκλεψα ξεδιάντροπα, αφήνοντας το πτώμα του να σαπίσει στα βάθη της θάλασσας. Εδώ ”Σχήμα Ειρωνικής Επανάληψης”, σημαίνει "η επανάληψη ή μοτιβοποίηση φράσεων λέξεων ή και προτάσεων στο κείμενο με σκοπό την ειρωνεία". Μια πρακτική η οποία θεωρούνταν [μέχρι πρότινος τουλάχιστον] ίσως το χείριστο λογοτεχνικό ατόπημα σε όλους τους ευυπόληπτους λογοτεχνικούς κύκλους και στεγνωκαθαριστήρια.